Seks sells (alias Bob de Bouwer)

Debby-Jo:

Peinzend kijk ik naar mijn eetkamerstoelen. Vier jaar geleden van Marktplaats afgeplukt en toe aan het grof vuil. Ik haal diep adem, raap mijn moed bij elkaar en besluit nieuwe eetkamerstoelen te gaan kopen.
Voor de deur van de Ikea overvalt mij een intens gevoel van nostalgie.
Twee jaar geleden was ik hier kind aan huis. Niet alleen bij de IKEA overigens, ook de GAMMA was bijna dagelijkse kost. Kilometers heb ik afgelegd in de IKEA en de GAMMA. Ik had niet alleen een IKEA familypas en GAMMA klantenpas maar werd zelfs door het personeel begroet als ik binnen kwam lopen a la Norm in de comedy Cheers.

Als ik door de lange gangen vol huisraad loop krijg ik een verhuis deja-vu. God, wat heb ik lopen sjouwen met IKEA in elkaar zet kasten en meubels! Ook zwalkte ik urenlang door de lange gangen van het mannenparadijs GAMMA op zoek naar de juiste schroefjes, moertjes, lijm, kwasten, verf en spijkers.
Omdat ik mijn gejengel om een paar helpende handen zat werd heb ik in blinde woede een gereedschapkist aangeschaft en deze volgeplempt met elk denkbaar gereedschap. Allerlei speciale schroeven, een waterpomptang, een nijptang, schroevendraaiers (gewoon en kruiskop), een rubberen hamer, een spanzaag en een decoupeerzaag, ducktape, alle maten pluggen (ook paraplupluggen), houtspijkers en muurspijkers, waterpas en meetrol.
Noemt u het maar, ik heb het.

Toen ik een tennisarm had van het schuren en verven  (alle deuren en raamkozijnen waren mintgroen) kreeg ik eindelijk hulp. Ik had het namelijk bijgelegd met mijn ex-vriendje (was het eigenbelang?) en hij zou me wel helpen in mijn huisje. Na anderhalve week moest echter de niet passende laminaatvloer er weer uit worden gesloopt en kon ik de hele teringzooi terugbrengen naar IKEA. Ex lief (die inmiddels weer mijn lief was) zou de douche vervangen door een door hem uitgekozen douche; de kraan paste echter niet en na fors geweld brak hij de hele kraan af.  Tot achterin de muur. Het duurde een week maar toen had de loodgieter het euvel verholpen. Vervolgens sloot lief mijn vijfpitsgasfornuis aan en brandde daarbij bijna het huis af. Toch heb ik hem ‘s avonds in bed mijn dank betuigd voor zijn hulp want hij zou ook nog de afzuigkap aansluiten, een plank maken voor de magnetron, nieuwe venterbanken aanleggen, een veranda maken in mijn tuin, de douche tegelen, de voortuin herbestraten en wat het allerbelangrijkste was… de immense linnenkast in elkaar zetten. Samen begonnen we aan de kast maar halverwege de werkzaamheden kregen we een onoverbrugbaar meningverschil en heb ik ’s avonds zijn mobiel te pletter gegooid en hem mijn huis uit gesodemieterd.

Daar zat ik met een halve kast en een half klaar huis. Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen. De vensterbanken zijn authentiek, een veranda heb ik niet, de afzuigkap wist ik zelf aan te sluiten en de douche heb ik zelf betegeld. Dat ik de mozaïektegeltjes, die op papier geplakt zaten, verkeerd om heb gelegd zodat ze na een week allemaal loslieten is een futiliteit. Alle lampen in het huis heb ik opgehangen en aangesloten en een belangrijke les geleerd dat je nooit moet vertrouwen op de stand van lichtknoppen. Als in de ene slaapkamer het licht uit is als de knop naar beneden staat wil dat niet per definitie zeggen dat dat in de andere slaapkamer ook zo is. Het heeft wel wat, 220 volt door je lijf.

Verder zat er meer niet mee; de moederkachel kreeg ik niet aan. Het ijskastje paste net niet onder het aanrecht maar samen met de meneer van de Media Markt is het met grof geweld toch gelukt. De vloer is uiteindelijk gelegd door een erkend bedrijf en de eigenaar kon na mijn betaling naar de Malediven. Van het geld van de houten horizontale jaloezieën kon zijn vrouw mee.
De wc lekte want de vloerspecialist had de pot niet goed teruggeplaatst. De vochtige laminaatdelen hebben drie weken in de gang staan uitdrogen. De beste man heeft de vloer wel teruggelegd en uit barmhartigheid drie kapstokhaken opgehangen waarbij hij zo’n groot gat in mijn muur maakte dat hij me adviseerde om het te vullen met gips.  Gips is niet stevig, zo bemerkte ik als snel, maar ach, er hangt toch nog één haak. Dat de stortdouche (die mijn inmiddels ex-vriend had uitgezocht) iets essentieels mist –druk- waardoor de straal iets wegheeft van een plantenspuit op de stand nevel is kinnesinne. In Afrika hebben ze niet te eten, dus wat zeur ik.

Het was een tijd waarin ik me ontpopte als Bob de Bouwer en met trots kan ik zeggen dat ik net zo makkelijk de bureautjes van mijn dochters in mekaar schroefde als kledingkasten. Dat alles herinnerde ik mij toen ik bij de IKEA stond te twijfelen of ik die zelf in elkaar te zetten eetkamerstoelen wel wilde kopen. Megagrote dozen met heel veel losse onderdelen. Durfde ik het weer aan? Ik stapelde vier dozen op mijn kar en heb de onderweg meegesleepte deurmat, pannenlappen, ijsblokjesmaker, fotolijstjes, wit wollen plaid, snijplanken, theelichten met vanille geur, wijnglazen, dinerborden en kaasrasp erop gelegd. Het is nu twee uur later en deze Bob zit voldaan (na een broodje IKEA hot dog) in de geur van vanille, met een wollen plaid over de dijen een column te schrijven op eigenhandig in elkaar gezette eetkamerstoelen. Wat had ik vandaag ook alweer gelezen in de Vara gids? Dat artikelen waar het woord seks in de titel voorkomt een veel grotere kans hebben om gelezen te worden.
Ben benieuwd.