Een stroeve Sirtaki
Daarna zat Ioannis twee seizoenen lang vooral op de bank, al roemden de trainers zijn kleedkamerwaarde. Dat is eigenlijk een mooie term voor een speler die niet direct in aanmerking komt voor speeltijd, maar vooral inbreng heeft in het groepsproces. Met zijn ervaring kon hij de jonkies van Ajax een beetje sturen. Het lijkt echter onwaarschijnlijk dat die echt naar Anastasiou hebben geluisterd, ondanks zijn behoorlijke staat van dienst. Verwende snotapen zeggen echter al snel dat scoren voor subtoppers wat anders is dan scoren voor een topclub en daar hebben ze nog wel gelijk in ook. Waarmee direct het vermoeden rijst dat die waarde van Ioannis in de kleedkamer hoogstwaarschijnlijk wel meeviel.
Mooie speler, die Anastasiou. Hij is vooral erg slim, wat zich uit in zijn looplijnen en passing. Als aanspeelpunt paste hij ook wel in het traditionele systeem met vleugelspitsen, zoals ze dat bij Ajax hanteerden. Het enige probleem was dat Ioannis niet al te snel was en uiteindelijk van alles net een beetje miste, waardoor hij dus geen topper was. Dat is ook niet erg, want de voetbalwereld is meer gevuld met subtoppers en middelmaat dan met echte topspelers. Logisch en Ioannis wist dat zelf ook wel. Met zijn specifieke kwaliteiten was hij toch van waarde. Hij wist zijn beste eigenschap, namelijk voetbalintelligentie, optimaal uit te buiten. Het leverde hem soms net dat ene metertje ruimte op, waardoor hij kon scoren. Anastasiou moest je eigenlijk zien vanuit de lucht, zodat je kon zien hoe hij zijn inzicht vertaalde naar zijn acties. Waarbij hij af en toe best aardige treffers maakte.
Het was Sparta dat de Griek uiteindelijk redde van de Amsterdamse bank. Anastasiou zou in Rotterdam de kapstok van het aanvalsspel moeten worden en tevens een mentorfunctie moeten gaan vervullen. Bij Sparta lopen namelijk best jonge spelers met potentie, die op tactisch gebied nog wel wat moeten leren. Anastasiou moest daar bepalend in worden en kreeg van Wiljan Vloet dan ook de aanvoerdersband. De man met de grootste ogen van het voltallig vaderlandse trainersgilde kende Ioannis nog van Roda JC. Hij kende zijn kwaliteiten en erkende de waarde die de Griekse spits voor een elftal kan hebben. Zeker voor een elftal dat op voorhand niet elk duel gaat winnen.
In de voorbereiding leek het een geweldig huwelijk te gaan worden. Anastasiou werd in de rug gesteund door artiest Haris Medunjanin en zag op de vleugels technisch vaardige spelers als Dominique van Dijk, Rachid Bouaouzan en Jason Oost opduiken. Zij excelleerden regelmatig in de oefenduels van de Rotterdamse club, die direct een ambitieuze doelstelling lanceerde. In de potjes tegen amateurclubs schoot Ioannis er lustig op los en leek hij de man die Sparta zou gaan geven wat de spitsen van vorig seizoen nalieten, namelijk doelpunten.
Leek, want inmiddels is de competitie in volle gang en zit de aanvoerder van Sparta op de bank. De doelstelling lijkt voorlopig verder uit het zicht dan vrede in het Midden-Oosten, ondanks de recente zege op ADO Den Haag. Wiljan Vloet had het al over overleven en degradatie voorkomen, terwijl de beoogd doelpuntenmaker is ingehaald door het talent Marvin Emnes en de vorig jaar vervloekte Bulgaar Ivan Cvetkov. Het lijkt erop dat Anastasiou wat aan het verslijten is. De man was al nooit snel, maar dat gaat met het klimmen der jaren alleen maar meer opvallen. Hij zoekt naar zijn vorm en is voorlopig uitgerangeerd. Te stroef voor de Sirtaki van het strafschopgebied. Ik vind het jammer, zowel voor de fraaie voetballer Anastasiou als voor de prachtige club Sparta. Als er ergens voetbalgoden moeten huizen, dan toch zeker in Griekenland? Laat die eens interveniëren en Ioannis na de winterstop steunen, zodat die nog één keer zijn kwaliteiten kan tonen en met enkele goals Sparta kan behouden voor de eredivisie. Hij verdient het, want die engelen vertikten het ook al voor hem te zingen.
