The Host
Toen de film Twilight in de bioscopen verscheen, ontstonden er tegelijkertijd ook twee kampen. En dan gaat het niet om Team Edward of Team Jacob. Maar of je vond het prachtig, of je vond het niks. Er was geen tussenweg mogelijk en die tweestrijd bleef de gehele serie bestaan. Tijdens de laatste film, Breaking Dawn Part 2, kwam er een einde aan de saga en dus moet de doelgroep (hoogstwaarschijnlijk tienermeiden) op zoek naar een nieuwe uitlaatklep in de bioscoop. De auteur van de Twilight-boeken, Stephanie Meyer, schreef naast de vampierenproza ook nog een ander boek, dus was het een makkelijke beslissing om die te verfilmen. Maar of het gemiddelde bioscooppubliek daar nu blij mee moet zijn is nog maar de vraag.
In The Host draait het allemaal om Melanie (Saoirse Ronan, Hanna), op het eerste ogenblik een normaal persoon. Maar al snel wordt haar lichaam overgenomen door een buitenaards ras, de zogenaamde 'zielen'. Wanderer, die het lichaam van Melanie overneemt, had echter niet kunnen voorspellen dat de geest van Melanie zou vechten om haar lichaam terug te winnen. De buitenaardse ziel hoort nog steeds de gedachten en herinneringen van haar vorige eigenaar en Wanderer begint de mens steeds meer te begrijpen. Gezamenlijk gaan ze op zoek naar meer overlevenden, in de hoop Melanie haar familie te vinden.
Een prima plot, zou je denken op het eerste ogenblik. Maar daarmee is ook alles gezegd. Zoals het Stephanie Meyer betaamt, wordt er weer een slap liefdesverhaal ingegooid in de hoop meer sympathie op te wekken voor de personages. Deze opzet is echter zo ongeloofwaardig, dat het zijn doel volledig voorbij schiet.
Wat is namelijk het geval, Melanie was verliefd op een jongen. Wanderer, het buitenaardse wezen, wordt op haar beurt weer verliefd op een andere jongen. Groot dilemma, want wie moet het lichaam nu zoenen en van wie moet het houden? Dieptepunt is het moment dat het lichaam zoent met Wanderers geliefde, terwijl de gedachten van Melanie schreeuwen dat zij het niet moet doen. Het ligt zeker niet aan actrice Saoirse Ronan, want zij zet een prima rol neer. Maar het script is zo vlak als een bladzijde van het boek The Host.
Daarnaast zijn buitenaardse wezens en de clash tussen mensheid en aliens een prima excuus om groots uit te pakken met actiescènes en andere explosieve gebeurtenissen, maar ook dat is een teleurstelling. Er zit wel enige actie in, maar regisseur Andrew Niccol (In Time) is hierbij het begrip suspense volledig vergeten te gebruiken. Er is nauwelijks spanning te voelen en echte actie is binnen een ogenblik weer voorbij.
The Host is absoluut niet geworden wat het had kunnen zijn. Een goed uitgangspunt blijkt hierbij ook geen garantie voor een goede film. Het script is vlak, sommige situaties tenenkrommend en regisseur Andrew kan nog veel leren van Hitchcocks suspense. Er wordt nauwelijks moeite gedaan om de kijker ook maar iets nieuwsgieriger te maken naar de afloop. Om met iets positiefs te eindigen, de opnamelocaties zijn erg goed gekozen. Maar goed, dan kun je beter een natuurdocumentaire gaan kijken.
