About Time
We kennen allemaal de standaard romantische komedie: persoon A wil de onbereikbare liefde, moet daarvoor iets ondergaan en aan het eind krijgt diegene toch de onbereikbare liefde. Eind goed, al goed, maar origineel is het niet. De lat ligt iets hoger als er een romkom verschijnt van de bedenker van moderne klassiekers in het genre: Notting Hill en Love Actually. Zijn nieuwe liefdesfilm, About Time, bevat een vrij originele twist.
De 21-jarige Tim Lake (Domhnall Gleeson, True Grit) krijgt namelijk na het zoveelste saaie nieuwjaarsfeestje - zonder succes bij de dames - te horen dat hij een bijzondere eigenschap bezit. Alle mannen in zijn familie, inclusief Tim, hebben de mogelijkheid om door de tijd te reizen. Niet om de geschiedenis te veranderen (of om "Heleen van Troje te naaien," aldus Tims vader), maar om zijn leven net iets beter te laten verlopen. En dan voornamelijk zijn liefdesleven.
Want wie wil dat nou niet: de mogelijkheid op een tweede kans bij een schone dame. Tim pakt het meteen slim aan en zorgt ervoor dat zijn eerste keer met Mary (Rachel McAdams, Mean Girls) niet redelijk, maar fantastisch wordt. Ze spelen samen een hartverwarmend koppel met een chemie die zo uit het echte leven gegrepen is. Niet overdreven, maar aandoenlijk.
En aandoenlijk is ook precies het woord dat Tim het beste beschrijft. Hij is een ietwat klunzige jongen met moeite in de omgang met vrouwen. Dat zorgt voor ongemakkelijke en (voor sommigen) herkenbare situaties, waardoor je - met een glimlach - meeleeft met het personage en zijn gebeurtenissen.
Maar het feit dat de situaties vooral aandoenlijk zijn is tevens een nadeel. Regisseur Richard Curtis (Love Actually) durft niet ver te gaan in de consequenties van het tijdreizen en daardoor is het helaas niet meer dan een excuus om het niet op een clichéromcom te laten lijken. De standaard verhaallijn uit een dertien-in-een-dozijn-romkom is helaas ook van toepassing op About Time.
Door het tekort aan drama is het wel een goede feelgoodfilm en voel je je zeker vrolijk, maar het is niet bepaald een film die je lang bij zal blijven. Het is vooral een lieve film met lieve personages. Daar is niets mis mee, maar het aspect van tijdreizen had wat beter uitgewerkt kunnen worden. Dan was het liefdesverhaal iets memorabeler geweest.
