Dragon's Lair
Soms lijkt het wel alsof er net zo veel games opnieuw uitgebracht worden als dat er daadwerlijk nieuwe games ontwikkeld worden. De meest recente heruitgave van een game die ik gespeeld heb is het enorm oude Dragon's Lair dat oorspronkelijk in 1983 verscheen op een laserdisc voor de toen hippe arcades. Tegenwoordig download je de game gewoon voor een tientje op je Xbox 360.
Dragon's Lair is een interactieve tekenfilm waarbij je Dirk the Daring begeleidt in zijn zoektocht naar een ontvoerde prinses. De prinses zit ver weg opgeborgen en wordt bewaakt door een grote vuurspuwende draak en een kasteel vol gevaarlijke monsters en boobytraps. De besturing gebruikt het principe dat we tegenwoordig kennen als QTE (quick time events) waarbij je op de knop moet drukken die in beeld verschijnt. Er zijn vijf mogelijkheden: omhoog, omlaag, links, rechts en aanval. Afhankelijk van de situatie waarin je je bevindt kun je de knop vooraf een beetje raden, maar dat lukt niet altijd. Hierdoor ben je vaak te laat en zul je meerdere keren het leven laten nog voordat je de prinses hebt mogen aanschouwen.
Lukt het je echter wel om hele scènes goed te doen, dan zit je letterlijk naar een interactieve tekenfilm te kijken. Dit is ergens nog wel aardig, ware het niet dat de grafische kwaliteit echt beneden niveau is. Het lijkt meer op een tekenfilm die je vanaf een videorecorder speelt dan een game op een HD-console in 2012.
Oude troep
Zoals eerder al vermeld, komt Dragon's Lair oorspronkelijk uit 1983 en als je je even verplaatst in die tijdsgeest dan kan ik me voorstellen dat het een legendarische game was. Je speelt gewoon letterlijk een interactieve tekenfilm en dat was nog nooit vertoond. Tegenwoordig stelt het echter geen drol meer voor en wil je dit gewoonweg niet spelen.
Iedere gamer jonger dan 30 zal het namelijk niet leuk vinden vanwege de eentonigheid van de game en iedereen waarvoor het een leuke herinnering kan zijn kan het beter als herinnering bewaren. De gameplay is hopeloos verouderd en het is absoluut niet goed te praten dat je verschillende kamers drie of vier keer moet spelen om de game te voltooien. Dat is goedkoop en kunstmatig verlengen van de lengte van een game. Ik zou in 1983 al woest geweest zijn als ik mijn centen zou moeten uitgeven aan een 'adventure' in de arcadehallen waar levels simpelweg herhaald worden.
Kinect
Dragon's Lair voor XBLA is overigens niet puur een gare overzetting van een te oude game. Er zijn wel degelijk toevoegingen dit keer met als belangrijkste de mogelijkheid om de game via Kinect-besturing te spelen. Helaas (of gelukkig?) ben ik niet in het bezit van deze camera van Microsoft en kon ik dit dus niet testen.
Het enige dat ik er eigenlijk over kan zeggen is dat het me onzettend vervelend lijkt. Met een controller was ik soms al simpelweg te laat en Kinect zou nog trager zijn vanwege de bewegingen die je moet maken. Je arm uitsteken kost nou eenmaal meer tijd dan op een knopje drukken. Het is vast niet zo erg als in Steel Batallion, maar ik ga ervan uit dat het niet lekker werkt. Maar nogmaals, deze besturing heb ik dus niet zelf kunnen testen.
Conclusie
Na een uur of twee had ik de prinses uit de klauwen van de draak gered en had ik de game uitgespeeld. Dit moment geeft in games normaal gesproken altijd een voldaan gevoel. Bij Dragon's Lair voelde ik me echter bedrogen en de twee uur die ik in de game gestoken heb krijg ik nooit meer terug. Zonde van je tijd, zeker voor de 800 MSP die je voor dit moet neerleggen. Zelfs gratis bij je Kinect zou het nog niet de moeite zijn, we leven immers niet meer in 1983.
Gespeeld op Xbox 360, beschikbaar voor alle consoles ooit
