Driver: San Francisco

Gotta get used to this psychic stuff
De coregameplay zit dus helemaal gebakken en is regelrecht in par met zijn oude broer uit 1998. De vraag is ook of de flair, met name het shiften, past bij deze gegronde gameplaybasis. En daarvoor gaan we terug naar het verhaal.

Zoals gezegd is het verhaal uiterst apart te noemen, maar door het gebruik van zelfspot en humor blijft het enorm boeien. Jones, de enige persoon aan wie Tanner zijn gave uitlegt, is sceptisch en vraagt om bewijs. Na dit geleverd te hebben blijft hij op gepaste wijze de grenzen van Tanners gave beproeven. Zo vraagt Jones zich al meteen af wat Tanner doet als hij het lichaam bezet van een bloedmooie vrouw. Tanner reageert adequaat met een "I only drive the car, Jones!"

Verder kom je, al spelend door de storymode, een variété aan mensen tegen. Zo moet Tanner meerdere malen twee Japanse broers uit de brand helpen ( Ayumu en Jun hebben namelijk hun collegegeld ingezet in een illegale straatrace), en kom je, bij het shiften in een van de vele auto's die San Francisco rijk is, regelmatig terecht in aparte conversaties.

Denk hierbij aan echtparen met ruzie, vrienden die in een gejatte auto rondrijden en een laaiende ruzie tussen een rijinstructeur en zijn klant. Tanner weet de lopende conversatie uiteraard erger te maken alvorens weg te shiften naar een ander voertuig. Een grijns op je gezicht is gegarandeerd.

Het verhaal krijgt halverwege de game overigens een aparte twist. Om niet in spoilers te treden zal ik geen details vrijgeven, maar ik moet zeggen dat de schrijvers van de game hun best hebben gedaan om er geen basale racer van te maken. De twist gaat overigens gepaard met een scala aan bizarre missies, die elk een welkome afwisseling zijn en zorgen voor een frisheid die naar meer doet hunkeren.

Just drive, goddamnit!
Je komt dus voor redelijk wat hete vuren te staan in Driver: San Francisco. Progressie door het verhaal heen wordt gedaan middels het afronden van missions. Elk hoofdstuk (negen in totaal) heeft een tweetal story missions en een zestal verhaalgerelateerde side missions. Om de twee hoofdmissies te kunnen spelen dien je eerst de side missions te volbrengen. Zodoende speel je ongeveer acht verhaalgerelateerde missies per hoofdstuk en ben je per hoofdstuk ongeveer een uur zoet. Na afronding van elk hoofdstuk krijg je een detective-prikbord te zien waarin het verhaal uiteengezet wordt, alsmede een korte ‘previously in Driver: San Francisco'-compilatie.

Daarnaast speel je per missie een tiental activities en dares vrij, die over de hele game in de honderden lopen. Ook kun je, middels in-game achievements en collectibles, extra challenges vrijspelen. Challenges zijn verhaalgedreven missies die los staan van het hoofdverhaal. Activities zijn weer losse objective-gerelateerde side missions en dares zijn eigenlijk ‘quick ‘n dirty' single-objective uitdagingen. Al met al kun je naast je storymode naar hartelust scheuren, vliegen en crashen door Golden Gate City. En dit alles in je auto naar keuze.

Want ook hier is er een overvloed aan content. Elke volbrachte missie, challenge, activity en dare levert punten op die vrijblijvend zijn uit te geven in een van de tien garages in San Francisco. De in totaal 125 verschillende auto's zijn allen voorzien van de legale licenties en zijn daardoor meteen herkenbaar. Van Hummers tot Beetles en van Ford GT's tot aan de Back to the Future-Delorian. Driver: San Francisco heeft het allemaal.

Just some more strange crap to put on that list of yours
En meer ‘strange crap' kun je verwachten in de multiplayer- en split-screenmodus. Beide modi geven je de mogelijkheid om alle singleplayer-perikelen met meerdere mensen te beleven. Zo zien we de bekende modi als races en drift battles (waarbij shift uitgeschakeld is), maar ook nieuwe shift-gerelateerde objectives als tag, waar het de bedoeling is om zo lang mogelijk rond te rijden zonder getikt te worden, en trailblazing, waarin je zo dicht mogelijk achter een andere auto aan moet rijden.

Ondanks dat het in de week voor de release nog niet heel druk was online heb ik aardig wat online kunnen scheuren en wat opvalt is dat het online gebeuren vrijwel haaks staat op wat je van de singleplayer gewend bent. Met vier verschillende spelers (laat staan met acht) tegelijkertijd al shiftend door de stad wordt het geheel een billenknijpende ervaring. Elke auto in de stad is namelijk een potentiële tegenstander die met alle plezier het desbetreffende voertuig tegen jouw voorruit slingert. Actie en chaos gegarandeerd!

Persoonlijk hou ik het ook online bij de ‘shift disabled'-straatraces, want hierin piekt Driver: San Francisco in mijn ogen. De shift-gerelateerde modi zijn verschrikkelijk chaotisch en daardoor echt alleen weggelegd voor de meest crashlustigen onder ons.

Too hot for comfort
Driver: San Francisco is geen Gran Turismo 5 of een Forza 3, maar de stad is levendig en grafisch dik in orde. Voetgangers zijn er in groten getale en bezitten allen de gave om op het allerlaatste moment voor je auto weg te springen. De trottoirs zijn goed gevuld met bushokjes, lantaarnpalen en reclameborden die je naar hartelust kapot kunt rijden en de straat ligt vol met opvliegende flyers en lopen over van de honderdplus auto's die de game rijk is.

De auto's zelf zijn, dankzij de licentie, voorzien van de juiste spoilers, bodykits en logo's en ze glinsteren allemaal heerlijk in de, wat lijkt, eeuwige zon die over de kuststad schijnt. Het is een plezier om over de Golden Gate te rijden en een beetje de toerist uit te hangen in je net aangeschafte Ford GT. Anderzijds is het ook een plezier om die Ford volledig in de prak te rijden door deze van een van de vele heuvels die de bergachtige stad rijk is te lanceren.

Conclusie
Wat begon als een funky wandeling in méh-city eindigt als een overweldigende high-speed chase door de straten van San Francisco. Deel vier in de Driver-reeks weet me weer terug te brengen naar de goede oude tijd van vroeger. Een gevoel dat voorlopig nog lang zal blijven, aangezien ik nog een berg aan side missions en challenges moet volbrengen. Driver: San Francisco is een absolute topper voorzien van spanning, humor, een absurd lekkere soundtrack en een flinke dosis ‘pedal to the metal'. Een game die niet mag ontbreken bij de fans van het eerste uur.