Boek: Risa Green - De zusjes Carpenter
Je familie heb je niet voor het uitkiezen. Dat dat niet altijd gunstig uitpakt, hebben de zussen Laynie en Sarah Carpenter uit het boek De zusjes Carpenter in het verleden veelvuldig bewezen en daarom spreken ze elkaar nu ze in de dertig zijn nauwelijks. Chicklitauteur Risa Green plaatste deze twee zeer verschillende karakters vervolgens in een situatie die gegarandeerd uit de hand zal lopen.
Geen zusterliefde
Als hun ouders aankondigen te gaan scheiden na een huwelijk van 38 jaar, zijn de zussen Laynie (castingdirector bij een grote soapserie en in het bezit van een labiele vriend) en Sarah Carpenter (thuisblijfmoeder in een chique buurt met grote geldzorgen) naast geschokt ook chagrijnig; ze zullen het weekend met elkaar door moeten brengen om de spullen uit hun ouderlijk huis uit te zoeken. Konden de twee totaal verschillende zussen vroeger al nauwelijks met elkaar opschieten, nu ze volwassen zijn hebben ze elkaars karakter in hun hoofd uitvergroot en de kans op een hechte zusterband verkleind tot nihil. De twee botsen dan ook al binnen de eerste vijf minuten dat ze elkaar zien. Maar wanneer ze totaal onverwacht een paar dagen bij elkaar in de auto door moeten brengen en in de meest penibele situaties op elkaar aangewezen zijn, komen ze er achter dat ze de ander helemaal niet zo goed kenden als ze dachten.
Leedvermaak
Green heeft door deze setting voor de twee zussen te creëren een goede bodem voor haar roman gekozen. Door de letterlijke vaart die het boek heeft gebeurt er veel en blijft het niet bij enkel het gekibbel van de twee zussen. Hoewel de gedachten die ze over elkaar hebben erg negatief en gemeen zijn, overschaduwen deze negatieve woorden gelukkig niet de vrolijke toon van het boek, de tekst op de achterflap meldt dan ook terecht dat het een feelgoodroman is. De zussen, hun partners en hun moeder zijn goed uitgewerkt, op het schoonheidsfoutje na dat Laynie drie verschillende leeftijden toebedeeld krijgt zonder jarig geweest te zijn. De andere personages die terloops in het verhaal voorkomen zijn minder sterk. De oude schoolvriendinnen, moeders op het schoolplein en andere karakters zijn oppervlakkig en sterk uitvergrote karikaturen van type mensen, maar dit geeft het verhaal net het hilarische tintje dat het nodig heeft. De ruzies tussen de zussen zijn aan het eind van het boek meer dan alleen gekibbel over het verleden; ze worden realistischer en langzaam krijgen de zussen inzicht in elkaar en zichzelf. Sommige dingen kunnen voor de lezer zeker herkenbaar zijn. De zusjes Carpenter is hierdoor, in combinatie met de humoristische situaties waarin de zussen belanden, een verrassend leuke roman geworden.
