SOCOM: Confrontation
In 2002 begon de SOCOM-serie met SOCOM: U.S. Navy SEALs op de PlayStation 2. Na een paar delen maakte de game ook zijn entree op de PlayStation Portable, maar na SOCOM: U.S. Navy SEALs Combined Assault werd het ijzig stil rondom de serie. De PlayStation 3 verscheen, maar een nieuwe SOCOM bleef uit tot groot ongenoegen van de fans. En toen verscheen SOCOM: U.S. Navy SEALs Confrontation, zowel op het PSN als gewoon in de schappen. Krijgt SOCOM zijn troon terug of is de glorie vergaan met deze nieuwe telg in de serie?
SOCOM staat bekend als een game met sterke team based gameplay en een uitstekende ondersteuning voor clans. De singleplayer hing er altijd maar een beetje half aan vast en het is dan ook niet meer dan logisch dat Slant Six zich voor dit deel volledig op de online modus heeft gefocust. Er zit dus geen singleplayer in SOCOM: Confrontation; het spel werpt je direct de wondere wereld van het internet in. Het valt gelijk op dat het allemaal erg traag gaat. Bij elke wisseling van menu heeft de game een klein moment nodig om naar het volgende menu te gaan. Wanneer ik een server in wil wordt het niet veel beter. Ik ben vrij snel in de lobby maar wanneer ik de daadwerkelijke game in stap, kijk ik zeker anderhalve minuut naar een laadscherm. Als je vervolgens maar twee minuten speelt alvorens de game is afgelopen frustreert dit behoorlijk.
De gameplay in SOCOM: Confrontation is grotendeels gelijk aan die van zijn voorgangers. Men kan met maximaal 32 man aan de slag in strak ontworpen levels. Een game bestaat uit maximaal elf rondes en de partij die als eerst meer dan de helft van het aantal rondes heeft gewonnen, wint de hele pot. Er zijn verschillende modi om dit te doen. In Supression strijden de commando’s en de mercenaries tegen elkaar en is het enige doel om de andere partij uit te schakelen. In Demolition ligt er een bom in het midden van de map en moeten beiden partijen deze in het basiskamp van de ander zien te plaatsen. Vervolgens heeft het andere team 30 seconden om de bom te ontmantelen. Lukt dit niet, dan is de andere partij de winnaar. In Breach geldt hetzelfde, alleen dan is er één partij die de bom moet planten terwijl de andere partij hun basis moet beschermen. Daarnaast zijn er twee vormen van Escort. In de eerste soort moeten de commando’s VIPs naar een veilig punt brengen waar ze met de helikopter worden opgehaald terwijl de mercenaries de VIPs dood moeten schieten. In de tweede soort houden de mercenaries de VIPs gevangen en moeten de commando’s deze eerst bevrijden alvorens ze de VIPs naar het veilige punt brengen. Alle modi zijn even leuk om te spelen en bieden de nodige variatie. Halverwege de game wisselen spelers van team om de balans eerlijk te houden. In sommige gevallen is het namelijk makkelijker om met de mercenaries of commando’s te spelen. Een welkome verandering ten opzichte van voorgaande delen dus.
Hoewel de gameplay prima in elkaar zit, kan het wat verouderd aanvoelen. Wat ook verouderd aanvoelt, zijn de graphics. SOCOM heeft nog bekend gestaan om prachtige graphics, maar wist altijd een voldoende te scoren op dit gebied. Met SOCOM: Confrontation gaat dit helaas niet lukken. Het ziet er degelijk uit maar zit vol met fouten. Wapens en lichaamsdelen die in muren verdwijnen, een pixelbrij rondom de characters op het moment dat ze het water ingaan, het water op zich, explosies; het voelt allemaal alsof ik een grafische beta aan het spelen was. De game kent ook enkele technische problemen. Zo is lag nog steeds bij vlagen aanwezig en voelen voorwerpen die geen obstakels zouden moeten zijn aan als obstakels. Dit komt de gameplay helaas niet ten goede.
