Hardware: Dual Shock 3
Het eerste wat opvalt wanneer je de controller uit de verpakking haalt is het gewicht. Hij is merkbaar zwaarder dan z\'n oudere broer en voelt daardoor ook meer solide aan. Hij is iets zwaarder dan de Dual Shock 2 wat te verklaren is door de accu van de Dual Shock 3. Sony heeft niet alleen de rumble toegevoegd, ze hebben de gelegenheid ook aangegrepen om de knoppen op de controller te verbeteren. De veertjes die achter elke knop zitten zijn wat stugger, waardoor het indrukken van een knop wat beter aanvoelt. Het verandert niets aan de snelheid waarop de knop acties in de game triggert, maar gevoelsmatig zijn de stuggere knoppen een stuk fijner. Vooral de L2- en R2-schouderknoppen profiteren van deze verbetering. Door de verhoogde weerstand van de knoppen kun je nu voelen hoe ver je de knop indrukt, iets wat vooral bij racegames als MotorStorm van pas komt tijdens het gedoseerd gas geven.
Het is echter een gemiste kans te noemen dat Sony niet direct de grootste minpunten in de vormgeving heeft aangepast. Zo zijn de analoge sticks nog steeds voorzien van een bolle bovenkant en lopen de L2- en R2-knoppen naar binnen toe. Een holle bovenkant op de analoge sticks en triggers die een curve naar buiten toe hebben zouden hier een voorkeur hebben. Verder is het formaat van de controller exact hetzelfde gebleven, waardoor mensen die de controller te klein vonden nog altijd met dit probleem zullen zitten.
Uiterlijk niet veranderd
Tot het lijstje met verbeteringen kunnen we ook de motion-sensor rekenen. De oude Sixaxis had een iets grotere dead-zone dan de Dual Shock 3. De dead-zone is het gebied waarbinnen de motion-sensor geen bewegingen detecteert.
In een splitscreen multiplayer-game heb ik beide spelers in een vliegtuig plaats laten nemen. Vervolgens heb ik beide controllers in één hand geklemd en de controllers links en rechts over de as van m\'n arm laten draaien. Het vliegtuig dat aan de Dual Shock 3 gekoppeld was reageerde een fractie van een seconde eerder dan het vliegtuig dat met de Sixaxis bestuurd werd. Nu is dit op papier geen grote verbetering, maar eenmaal in-game merk je dat bijvoorbeeld in luchtgevechten die ene fractie een groot verschil kan maken, vooral als er een geleide raket achter je aan zit.
Natuurlijk kun je geen review schrijven over de Dual Shock 3 zonder de rumble te bespreken. De rumble is te vergelijken met die van de Dual Shock 2, maar is sterk verbeterd. Zo zijn trillingen aan de linker- en rechterkant beter van elkaar te onderscheiden, maar ook zijn er subtielere trillingen mogelijk. Vooral in de demo van Uncharted: Drake\'s Fortune merk je deze twee verbeteringen: granaten die links en rechts van je ontploffen voel je ook daadwerkelijk in je linker- en rechterhand. Wanneer het hoofdpersonage geraakt wordt, begint de controller zachtjes te trillen. Hoe meer kogels je opvangt, hoe heviger de controller trilt.
Uncharted: Drake\'s Fortune is ready to rumble
De motion-sensor lijkt geen last te hebben van de rumble-functie. In Uncharted: Drake\'s Fortune kun je bijvoorbeeld de baan van je granaatworp beïnvloeden door de motion-sensor. Op het scherm wordt de baan van je granaat visueel weergegeven door een boog (à la Gears of War). Als je dit doet terwijl je van alle kanten beschoten wordt en je controller steeds meer gaat trillen, blijft de baan hetzelfde. Je kunt je afvragen in hoeverre dit realistisch is, maar dat laat ik liever over aan de review van de game. Het is in ieder geval een pluspunt te noemen dat dit in handen van de developers is gelegd, zodat je acties die bestuurd worden door de motion-sensor niet onverwachte dingen gaan doen omdat de rumble aan staat.
De batterij van de Dual Shock 3 heeft niet te lijden onder de rumble-functie. De levensduur van de batterij is na intensief gebruik van games die rumble ondersteunen vrijwel hetzelfde geblezen ten opzichte van de oude Sixaxis. Het minieme verschil viel zelfs in het voordeel van de Dual Shock 3 uit. Ook de tijd die het kost om de batterij volledig op te laden is vrijwel hetzelfde gebleven.
