The Legend of Zelda: Twilight Princess

Dungeons
Er zijn gelukkig een stuk meer kerkers te bezoeken in Twilight Princess dan in The Wind Waker. In dit deel zul je negen kerkers moeten doorkruizen en elke kerker heeft zijn eigen stijl. Zo kom je onder meer in een watertempel en een vuurtempel; allemaal verschillende thema\\\'s dus weer. De kerkers zitten vol met puzzels en vijanden. Nu zijn de puzzels niet zo heel moeilijk, want iemand die meer Zelda heeft gespeeld heeft snel door wat er gedaan moet worden om een kamer verder te komen. Vaak komt het neer op het aansteken van toortsen, knoppen indrukken, vijanden verslaan en noem maar op. Hoewel dit heel simpel klinkt, zul je toch regelmatig even moeten nadenken. In veel kerkers zijn de aanwijzingen om een kamer verder te komen nu eenmaal goed verstopt. Al met al ben je zeker een uur per kerker zoet. Qua vijanden zijn zowel de kerkers als de hele wereld van Hyrule voorzien. Zo kom je weer de ouderwetse vleermuizen tegen, maar de gevechten tegen ridders in harnas zullen iets meer moeite en concentratie vergen. Je zult moeten blokken, bewegen en op het juiste moment één van de vele aanvallen uitvoeren, wat tot vermakelijke zwaardgevechten leidt. Nieuw en niet in de kerkers aanwezig is het vechten te paard, maar dit betreft hooguit vijf tot tien minuten van de game en voegt niet echt iets toe.

Elke kerker ligt bezaaid met schatkisten. Dit kunnen kisten zijn met sleutels om deuren te openen, maar het overgrote deel aan te vinden kisten zitten vol met rupees, ofwel geld. Hiermee kun je spullen kopen, zoals pijlen en bommen. Het is toch een lichte tegenvaller dat je zoveel van dit soort kisten tegen komt, omdat je rupees nu eenmaal niet zo heel veel zal gebruiken in het spel. De kisten waar het om gaat zijn de grote kisten, waarin je de dungeon map, het bekende kompas, de boss key en een speciaal item kunt vinden. Met de map kun je je meer oriënteren in de kerker, het kompas wijst aan waar je kisten kunt vinden en waar de eindbaas zich bevindt, met de boss key kun je de deur naar de eindbaas openen en het speciale item heb je nodig om puzzels in de kerker op te lossen en de eindbaas mee te verslaan. Ook zul je sommige van dit soort items nodig hebben om geheimen in Hyrule te vinden. Nintendo heeft zijn best gedaan om leuke, nieuwe items te verzinnen. We zijn al bekend met spul als de boemerang en de pijl en boog. Nu wil ik niks verklappen over de items die je zult vinden in de kerkers, maar ze zijn zeker de moeite waard. Het is alleen jammer dat er na de kerker waar het item gevonden is vrij weinig mee gedaan kan worden.

De kerkers zijn een genot om door te spelen, op de laatste twee na. Bij de laatste twee krijg je een beetje het gevoel alsof de game is afgeraffeld (ondanks het vele uitstel) omdat ze veel te makkelijk zijn. Alle eindbazen vallen ook tegen, want deze bieden geen uitdaging. Visueel ziet het er allemaal indrukwekkend uit, maar je zult geen centje moeite hebben bij het verslaan van de eindbazen. Op zich is dit niet verbazingwekkend, want elke 3D-Zelda game heeft nog makkelijke eindbazen gehad.

Graphics, geluid en controls
Twilight Princess is zonder twijfel de mooiste GameCube-game tot op heden. Ja, je komt zo nu en dan wel fletse textures tegen. Het is echter de artistieke vorm van het spel die het zo prachtig maakt. Je krijgt het gevoel dat over elke geplaatste rots en boom is nagedacht. Maar naast die artistieke pracht ziet de game er gewoon goed uit. Link en zijn vijanden hebben mooie animaties gekregen, de houterigheid van Ocarina of Time is volledig weggepoetst. De lichteffecten, het water, de enorme eindbazen; het is een prachtig geheel geworden. De prachtige sfeer komt overigens ook goed naar voren in de cutscenes, die voor het eerst in een Zelda-game emoties oproepen. Dit geheel wordt ondersteund door de in kwaliteit wisselvallige muziek. Het overgrote repetoire is een genot om naar te luisteren, zoals het nummer bij Lake Hyrule. Maar de theme van Hyrule Field gaat juist een beetje op de zenuwen werken. De muziek is dus niet zo sterk als in Ocarina of Time of The Wind Waker, maar zonder twijfel nog steeds erg goed.

Ja, en dan de controls. De Wii-versie probeert zich te onderscheiden door het maken van bewegingen met de Wiimote voor bijvoorbeeld het zwaardvechten. De GameCube-controller leent zich echter óók prima voor een game als Zelda en dat zwaaien, mja, het is maar waar je van houdt. Wat is er mis met een B-knop om te slaan met je zwaard? Los van die discussie: met de gele C-stick plaats je de camera, met de L-knop target je je vijanden en het richten met de C-stick voor je pijlen gaat uitstekend (dus niet over- of ondergevoelig). Het enige puntje van kritiek op de controls zit \\\'em in het feit dat ik pijn in mijn handen kreeg tijdens langdurige zwaardgevechten tegenover meerdere tegenstanders. Je gebruikt dan zo\\\'n beetje elke knop van je controller en aan de hand van de grootte van je handen gaat dat op den duur zeer doen. Ongetwijfeld zal lang niet iedereen hier last van krijgen en het kwam dan ook maar heel sporadisch voor.