Valkyrie Profile: Lenneth
Toch is dit niet helemaal het geval. Iets aan het spel voelt niet goed, en dat zit hem vooral in de sfeer. Het spel speelt zich af in Noorse Mythologie, maar het voelt totaal niet zo aan. Qua aankleding en design lijkt Valkyrie Profile meer op een goedkoop historisch melodrama dat is opgenomen in een middeleeuwse stad als Praag. De hoofdrolspelers zien er niet Scandinavisch uit en drukken zich uit in vreselijk hooghartige en pompeuze volzinnen. Het valt duidelijk aan de voiceacting te horen dat de ingehuurde acteurs ook de nodige moeite hebben om deze langdradige zinnen uit te spreken. Het klinkt echt als mensen die teksten oplezen in plaats van beleven.
<\/center>
Het hele spel voelt zo vreselijk geforceerd tragisch en duister aan. Dit geldt ook voor het verhaal, thema’s als leven, dood, tragedie, glorie en heroïek zijn niet nieuw in een spel. Maar in Valkyrie Profile zijn ze niet te beïnvloeden, zo is er niks wat de speler kan doen om het einde van de wereld te voorkomen. Niet dat dit een groot gemis is, de wereld ziet er namelijk grauw en grijs uit. Midgar (zo heet de wereld) wordt geteisterd door oorlogen, burgeroorlogen, hongersnoden, etc. En dit is duidelijk te zien aan de dorpen en hun bewoners. Het is allemaal zo troosteloos en mismoedig. Elk personage in je party heeft een tragisch verhaal en komt op een nare wijze aan zijn einde, soms door zijn eigen keuze en soms door omstandigheden. Je bent er bij en kijkt er naar. Ook is er werkelijk geen enkel luchtig of vrolijk moment in het spel. Er zijn drie verschillende eindes mogelijk al naar gelang de gekozen moeilijkheidsgraad en gerekruteerde helden. Maar geen van deze einden zal de dood van hoofdpersonen of het einde van de wereld kunnen tegenhouden. Het ontbreekt aan hoop of het idee dat jij als speler een verschil kunt maken in de uiteindelijke uitkomst van het spel.
<\/center>