Summon Night: Swordcraft Story

Okay, elke keer als ik weer een nieuwe GBA game spel denk ik hetzelfde: dit zal wel de laatste topper worden, maar ik zie nu gewoon in dat dit onzin is. De GBA is nog springlevend! Er blijven goede games uitkomen en Summon Night is geen uitzondering. Zonder meteen een lofzang te beginnen kan ik je nu al meedelen dat het een geweldige game, en misschien zelfs wel verplichte kost, is voor elke RPG fan.

Laat ik beginnen met het uitleggen van de subtitel ´Swordcraft Story´. Zoals je waarschijnlijk wel kan raden draait deze game voor een groot deel om het maken van je eigen wapens; het craften van zwaarden (en ook bijlen en speren en elk wapen heeft zijn eigen sterke en zwakke punten). Om deze wapens te maken heb je twee dingen nodig, allereerst natuurlijk materiaal om je wapen te maken en ten tweede een recept/beschrijving van hoe je ze moet maken.

De recepten krijg je gaandeweg in het verhaal van je meester en je hoeft er vrij weinig voor te doen. Af en toe kun je ‘geheime’ recepten bemachtigen als je veel met alle personages praat, maar dit is niet nodig om de game tot een goed einde te brengen en meer een extraatje voor de die-hards onder ons die games op 100% willen uitspelen. Voor de materialen moet je uiteraard wel wat doen: items en objecten vinden in dungeons. Je vindt ze onder andere in schatkisten, kratten en na een gewonnen gevecht. Elk van de items bestaat uit een aantal elementen welke de basis zijn voor de materialen. Het bewerken van de items om materialen te maken gebeurt in je werkkamer, in dezelfde oven als dat je de wapens maakt.

In het begin van de game heb je overigens nog geen wapen, je moet de vijanden verslaan met de hamer die je ook voor het craften gebruikt en dit is vrij lastig. De hamer is helemaal niet sterk en de healthpotions zijn ook vrij schaars in het begin. Gelukkig wordt alles vrij snel beter aangezien het eerste wapen niet veel materialen nodig heeft om te maken. Met dit wapen zijn de vijanden wat gemakkelijker te verslaan en kun je dieper de dungeons in waardoor je weer betere materialen vindt die weer zorgen voor betere wapens. Een vrij logische opbouw voor een dergelijke game lijkt me.

De gevechten worden gepresenteerd in een sidescrolling 2D perspectief, eenzelfde soort als we kennen van de Tales of ... games van Namco (zoals bijvoorbeeld Tales of Legendia en Tales of Phantasia) en verlopen realtime. Tijdens de gevechten zijn er een aantal zaken waar je rekening mee moet houden; je eigen health (geen health betekent game over), de statistieken (hoe sterk ben je, hoe snel ben je) en niet geheel onbelangrijk, de levensverwachting van je wapen. Elke aanvallende of verdedigende actie kost je namelijk punten en als deze op zijn breekt je wapen en kun je hem niet meer gebruiken (je kan op deze manier ook vijanden verslaan, in plaats van ze te doden breek je hun wapen). Je hoeft je overigens niet druk te maken als je veel vecht, bij elke battle worden de punten gereset en begint de teller weer op max.

Qua magie ben je volledig aangewezen op je Guardian Beast, een soort ‘beest’ dat je op kan roepen tijdens de gevechten om je te genezen of om magie te gebruiken tegen de vijand. Er zitten verschillende Guardian Beasts in de game, maar je gebruikt de hele game maar één GB. Deze wordt aan het begin van de game toegewezen aan de hand van een aantal vragen. Voor mijn mannelijke hoofdpersonage is dit Sugar geworden, een soort elfje dat ook het GB van je vader was. De interactie tussen deze twee personages is door de hele game heen erg komisch en er zit flink wat humor in de game en het verhaal verwerkt.