Boek: Lemony Snicket - A Series of Unfortunate Events

Zoals in wel meer kinderboeken zijn de volwassenen in het leventje van de hoofdrolspelers niet echt om over naar huis te schrijven: ze zijn gemeen (Graaf Olaf en zijn handlangers), onhandig (Meneer Poe), welwillend-maar-nietkunnend (Rechter Strauss) of gaan gewoon dood (Oom Monty, Tante Jozefien). Dit gegeven is een van de vele dingen waar 'Ellendige Avonturen' afwijkt van gewone kinderboeken. Zoals al duidelijk werd uit het bovenstaande citaat: de boeken lopen niet goed af, er gebeuren voornamelijk treurige of rampzalige dingen, goede mensen gaan zomaar dood en het leven is niet eerlijk in het universum van de Baudelaire kinderen.

Een ander opvallend punt is de rol van de schrijver van deze boeken. Lemony Snicket speelt een min of meer actieve rol in deze boekenreeks. Ieder boek begint met een zogenaamde brief aan zijn uitgever met instructies en informatie over de nieuwe perikelen van Violet, Claus en Roosje. Achter in het boek staat ook wat (geheimzinnige) informatie over Lemony, die ieder boek opdraagt aan ene Beatrice die overleden is. Snicket ziet het als zijn taak om de lotgevallen van de drie Baudelaire wezen aan de wereld bekend te maken, maar hier geniet hij geenszins van. Daarom wordt de lezer ook eigenlijk continue aangeraden deze boeken niet te lezen, het hoofdstuk niet af te lezen of niet te beginnen aan een nieuw hoofdstuk. Verder wordt het verhaal ook af en toe onderbroken door Lemony die zich dan rechtstreeks tot de lezer richt. Hierin wordt je dan bijvoorbeeld gewaarschuwd voor wat er komen gaat, wordt de betekenis van een woord uitgelegd dat net gebruikt is (hetgeen nogal veelvuldig voorkomt), wordt je gewaarschuwd iets "nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit nooit" ... etc (en dan letterlijk een halve bladzijde lang) thuis te proberen, of er volgt een vergelijking/commentaar op wat er in het verhaal gebeurt die eigenlijk erg volwassen is (met bijvoorbeeld een referentie naar W.O.I of zo). In veel boeken of films is dit een beetje flauw, maar hier is het meestal erg leuk, behalve het eeuwige uitleggen van 'moeilijke' woorden, hetgeen vrij snel gaat vervelen.