CD: SOLO - Song 'n Sounds

Noud de Greef (gr8w8)
Rustige luisterliedjes, maar geen oeverloos flauw geneuzel zoals bijvoorbeeld van muts Norah Jones. Ja, de arrangementen zijn eenvoudig. De bescheidenheid van akoestische gitaar en piano, is niets meer dan noodzaak. Elke andere opzet die het stemgeluid van Flamman ook maar iets naar de achtergrond zou drukken, zou wijzen op een slechte productie. Gelukkig was die in handen van Martijn Groeneveld, die bij wijze van spreken al vanaf dat J Perkin nog geboren moest worden al in de buurt was. Bij de eerste luisterbeurt valt meteen op dat het stemgeluid van Perkin hetgeen is waar de plaat op drijft. Dat klinkt negatief, alsof de entourage niet toereikend is. Niets is minder waar.

J Perkin op Lowlands 2004
J Perkin op Lowlands 2003

Over de teksten valt al helemaal niet te klagen. Bij zulke rustige muziek zou je al snel lieve liefdesliedjes verwachten, maar Perkin doet daar niet aan. Je hoort ook geen zachte koortjes of pakkende refreintjes, die uiteindelijk alleen maar gaan vervelen. Dat zal hoogstens het geval zijn bij het nummer Lover. Toevallig ook het nummer dat in de uitvoering van Birgit een bescheiden hit is geweest. Als je deze twee versies naast elkaar legt, verdwijnt er één direct in de prullenbak. Het kan zijn dat de schrijver van het nummer precies weet hoe de tekst bedoeld is, maar eigenlijk heeft Perkin simpelweg meer bezieling in zijn stem.

Dat geldt eigenlijk voor alle nummers. De zang is niet perfect, de nummers zijn niet onwaarschijnlijk sterk en de arrangementen niet ongelofelijk goed. Wat het wel is? Emotie, een gevoel. Er wordt een verhaal verteld, nee, je hoort de verteller aan. Gebruik de repeat knop en de wereld om je heen verdwijnt, alsof er een puppy met grote ogen en een natte snuit recht voor je zit. Geen wonder dat Perkin/Solo zo verbonden is met de Silent Disco, de muziek put niet uit kracht, maar uit gevoel. Met een koptelefoon op hoor je elke trilling en wordt de naam Solo meteen duidelijk. De gehele muziek is één. Je hoort geen verschillende instrumenten, maar je voelt emotie.