CD: Teddybears Sthlm - Fresh!
Klinkt allemaal wat, eh, niet alledaags laten we maar zeggen. Sla dan het cd-boekje van Fresh! maar eens open, en deze indruk zal alleen maar versterkt worden. Foto's van de band zijn in vaag rood en groen te zien en met pen zijn daar nog eens vreemde figuurtjes bijgetekend. Het bijgeleverde rood-groene brilletje maakt al deze vaagheid echter opeens klaarhelder; 3-D zelfs! Alleen het boekje wordt zo al een ervaring op zich.
Veel belangrijker is natuurlijk wat de drie Zweden in de studio gepresteerd hebben. 'Fresh!' is, na 'You Are Teddybears' en 'Rock 'n Roll Highschool', het derde album van de Teddybears. Afgaande op de titel van het tweede album, zou je verwachten dat er een hard rockend trio achter de ietwat kinderachtige bandnaam schuilt. Naast een aantal pop-rock songs, waaraan onder meer Eagle-Eye Cherry meewerkte, bestond deze tweede plaat niettemin hoofdzakelijk uit nummers die gerealiseerd waren met behulp van synthesizers, computers en samplers.
Op Fresh! is helemaal afstand genomen van het pop-rock element, dus wat overblijft is pure dansmuziek, die zich laat omschrijven in termen als techno, disco, dancehall en hip-hop. Denk, nu je de term techno hebt horen vallen, echter niet gelijk aan pompende beats en eentonige baslijnen, maar eerder aan een combinatie van dance-acts als Röyksopp en de Chemical Brothers. Soms voortkabbelend en relaxend (Magic Kraut), dan weer wat energieker en ruiger (Lil' Red vs. The Robodog).
Door bovenstaande danceacts als vergelijkingsmateriaal aan te roepen, ontstaat er waarschijnlijk een (nogal hoog) verwachtingspatroon van 'Fresh!'. Laat ik daarom gelijk maar vermelden, dat de Teddybears deze hoge verwachtingen niet waarmaken. Zeker, de band is origineel en 'cool' in naam, vorm en ook in muziek, maar originaliteit is niet genoeg om prettig luisterbare nummers te maken. Veel tracks op 'Fresh!' zijn namelijk te eentonig. Het handjevol liedjes dat wel voldoende afwisseling kent, is weer niet sterk genoeg qua melodie en spanning om je compleet te overtuigen.
Zo ontwikkelt zich binnen bijna drie kwartier een album waarop de 'net niet-momenten' zich opstapelen. Op het eerste gehoor klinkt 'Fresh!' erg lekker en gelikt, maar uiteindelijk komt het gebrek aan kwaliteit zondermeer bovendrijven. Het Daft Punk-achtige, prima in elkaar stekende Alma als afsluiter kan dit album ook niet meer redden. Het zou de spreekwoordelijke uitzondering op de regel kunnen zijn, maar evengoed het bewijs dat de Teddybears echt wel wat kunnen. Afgaande op het materiaal op 'Fresh!' ben ik geneigd de drie heren toch het voordeel van de twijfel te gunnen.
