CD Review: Anouk - Graduated Fool

Bij een nieuwe cd hoort een feestje! De pers en zo'n 1000 andere genodigden (waaronder een zeer groot deel prijswinnaars) verzamelen zich 6 november in de Pepsi Stage in Amsterdam Zuid-Oost. Ik was erbij...
Netjes aangekleed, make-upje op en het kapsel in bedwang, ik ben er helemaal klaar voor. Met mij nog vele anderen, zie ik als ik aankom bij de ingang. Omdat het een feestje voor genodigden is moet bij iedereen die naar binnen gaat bekeken worden of diegene wel op de gastenlijst staat. Een rij van zo'n 100 meter is het gevolg, in de stromende regen tot overmaat van ramp.
Een half uur, uitgelopen mascara, natte kleding en geruineerd kapsel later, ben ik dan eindelijk binnen. Ik hou de moed erin, je moet er tenslotte wat voor over hebben om het eerste optreden in pakweg anderhalf jaar te zien. In de lobby draait een DJ lekkere muziek zodat de stemming er alvast goed in komt. Al snel openen de deuren naar de zaal zich, en spoeden we ons naar binnen. Iedereen is benieuwd hoe het zal klinken, hoe ze er uit zal zien, of de muziek veranderd is ten opzichte van de vorige cd's.

Zodra Anouk opkomt zijn al deze vragen beantwoord. Het klinkt hard, ze ziet er uitdagend uit en de muziek klinkt steviger dan op de voorgaande albums. Wat wel hetzelfde is gebleven is de manier waarop Anouk de zaal mee kan krijgen. Met name Too Long en Everything, die al op de radio te horen zijn geweest, slaan goed aan bij het publiek. Ik ben lekker rustig achter in de zaal gaan zitten, en vele VIPS met mij, zo blijkt later. Mannen in te dure pakken, die er niet uitzien alsof ze ooit eerder van Anouk hebben gehoord. Snelle platenbonzen, en hun pupillen. Zo is Di-rect aanwezig, en zitten ze zo ongeveer op 2 cm afstand van me, meldt mijn vriendje me, terwijl ik me al een tijdje zat af te vragen waar ik die jongens naast me toch van kende....



Na een uurtje zit het erop en hebben we de hele cd gehoord. Als toegift volgt nog een experimentele versie van Nobody's wife, waarop we ons weer in de natte jassen wurmen en de regen weer inwandelen.

Mijn eerste indruk was matig positief. Ik vond de muziek goed, het zat allemaal prima in elkaar, de teksten waren mooi als vanouds, maar toch wist ik niet helemaal of ik er nou echt enthousiast over was. Het moest even bezinken. Inmiddels heb ik met name Too Long en Everything al regelmatig gehoord en raak ik enthousiaster. Vanmiddag heb ik me naar de stad gehaast, de cd halen....