550 damherten krijgen de kogel

De provincie Zeeland heeft een ontwerpbesluit opgesteld om rond de 550 damherten op het eilandje Haringvreter dood te schieten. Er leven nu zo’n 700 dieren en dat aantal moet teruggebracht worden naar 150. Begin juli werd het besluit van de provincie bekend gemaakt. De dierenrechtenorganisaties Fauna4Life en Animal Rights reageren geschokt en dienen een zienswijze in. De organisaties: “De damherten weten zich goed te handhaven op het eilandje. Dat is geen reden om ze zomaar af te schieten.”

Haringvreter is een eiland gelegen in het Veerse Meer. Het eiland dankt zijn naam aan de vele zeehonden die vroeger op het eiland verbleven en door de lokale vissers 'haringvreters' genoemd werden. Rond 1984 heeft een particulier een groepje damherten naar het eiland gebracht. Sinds het jaar 2000 neemt het aantal damherten rap toe.

Jessica Smit, Animal Rights: “We zetten te pas en onpas dieren uit in de natuur. Als ze zich niet gedragen zoals wij willen dan krijgen ze de kogel. Zo gaan we toch niet met andere levende wezens om? Voor ons telt elk individu.”

De damherten op het eiland zouden o.a. zorgen voor overbegrazing en zo een negatief effect hebben op de lokale biodiversiteit. Dit wordt geconcludeerd door een vergelijking te maken met twee andere gebieden, Schotsman en Goudplaat. Wat daarbij achterwege gelaten wordt, is dat deze gebieden verschillen in beheertype. Op de Haringvreter is sprake van zilt- en overstromingsgrasladen en vochtige hooilanden. Op de Schotsman en Goudplaat is het beheer ingericht op kruiden- en faunarijk grasland. Als er wordt gekozen voor een ander beheertype dan is het logisch dat er ook andere soorten planten en dieren voorkomen.

Pauline de Jong, Fauna4Life: “Het Veerse Meer is als Natura 2000-gebied aangewezen als broedgebied voor de aalscholver, lepelaar en kleine mantelmeeuw en als foerageergebied voor ganzen en steltlopers. Het gebied is niet aangewezen vanwege de aanwezigheid van vlinders, insecten of bepaalde plantensoorten.”

Het damhert wordt als inheemse diersoort beschermd door onze wetgever. Er kan van deze bescherming worden afgeweken als er bijvoorbeeld sprake is van schade aan flora en fauna én als preventieve maatregelen niet werken. Er is niet aangetoond dat begrazing van de herten leidt tot zogenoemde schade. Als de provincie objectief en verifieerbaar kan aantonen dat de begrazing van enkele planten of plantgroepen ongewenst is, dan kan zij er bijvoorbeeld voor kiezen om deze planten met rasters te beschermen.

De organisaties: “Afschot is een heilloze weg. Er komt nooit een einde aan. De populatie blijft zich herstellen. Deze dieren zijn hier door ons terecht gekomen. Laten we ze niet veroordelen tot levenslang afschot.”

Een damhert (Afbeelding: Pixabay)