Column: Trulli, mijn seizoensgids

Er klopt iets niet. Het is zo’n gevoel dat kan knagen aan je, terwijl je er niet helemaal de vinger op kunt leggen. Nogmaals kijk ik de uitslag van de kwalificatie door. Rosberg staat voor Massa. Onverwacht, niet goed voor m’n managerscore, maar niet wat er aan me knaagt.

Toch blijft ook op zondag dat gevoel dat er iets niet klopt, maar ik kom er maar niet achter wat het is. Räikkönen lijkt het tempo van Alonso, in ieder geval aan het begin van de race, aardig te kunnen volgen. Dat is opmerkelijk te noemen, maar het is niet wat me dwars zit. Daarachter rijdt Fisichella, en op steeds groter wordende achterstand volgt de Trulli trein. Niets mis mee, zou je zeggen.

Dan begint het te dagen – het is Trulli. Trulli heeft zich een volle tien plekken voor Ralf gekwalificeerd. Op zich is dat nog niet zo vreemd, Trulli verliest wat plekken tijdens de race, Ralf wint er een paar en aan het eind van het seizoen staan ze weer ongeveer gelijk. Voor de race wordt duidelijk dat Trulli zijn contract bij Toyota waarschijnlijk tot 2009 gaat verlengen. Al iets meer opmerkelijk, en het heeft wel verband met het raadselachtige gevoel, maar het is het niet precies. Het is het feit dat Trulli, halverwege het seizoen, zich zo ver voor zijn teamgenoot kwalificeert, finisht en een contractverlenging krijgt.

Zo lang ik Trulli ken, heeft hij al last van de middenjaarsdip. Het is een soort half-life crisis maar dan ieder seizoen weer. De eerste races van het jaar presteert hij behoorlijk goed, maar vanaf het moment dat de zomer een beetje begint vallen de resultaten steeds meer tegen. Soms komt hij er richting de herfst weer bovenop. En soms, zoals in 2004, wordt het allemaal alleen maar erger. Voor de helft van het seizoen maar in één race geen punten gepakt, na Frankrijk geen enkel punt meer gescoord. Zo gaat dat met Trulli.

Waar die middenjaarsdip vandaan komt is me niet helemaal duidelijk. Is het de schuld van het team dat de ontwikkelingen van de concurrentie niet kan volgen? Is het puur een kwestie van motivatie, als een scholier die zich ieder jaar weer voor neemt om er iets moois van te maken, al snel weer vervalt in middelmatigheid en desinteresse, en dan aan het eind van het jaar er nog even aan moet trekken om toch nog wat voldoendes uit het vuur te slepen? Het maakt me niet eens zo veel uit. Waar het om gaat is dat Trulli’s dip zo voorspelbaar is dat je er de seizoenen op gelijk kunt zetten.

Maar in 2006 lijkt de gebruikelijke norm opeens niet meer op te gaan. Het begin van het seizoen viel ontzettend tegen, maar Canada was (in vergelijking) een absolute toprace en het lijkt zowaar goed te gaan met Jarno. Natuurlijk maakt één zwaluw nog geen zomer, en het zou best kunnen dat we slechts een tijdelijke opleving hebben gezien. Maar ik weet in ieder geval waar dat onbestemde gevoel vandaan komt. Is het zomer? Is het nog lente? Is de herfst alweer begonnen? Ik weet het niet, het weer kan geen keuze maken en mijn seizoensgids Trulli maakt het er allemaal niet makkelijker op.