Tong's voetbalverhalen #47
Pierre, destijds reserve van het Nederlands Elftal, zou tegenwoordig vaste basisspeler en spits zijn in Oranje. Geen twijfel mogelijk. We liepen over van kwaliteit. Beseften het niet allemaal. Vonden het normaal om top-favoriet te zijn op een EK en de finale te halen op een WK. Werd er gescholden, waarom die en deze en dat verkeerd dekten. Oranje was een top-land qua nationale elftal. Op Ajax na midden jaren 90 was het echter behelpen met de clubteams.
De weelde van een gewonnen Europacup, zoals Feijenoord in 2002, werd destijds ook niet echt in proporties gezien. Ze werden niet eens sportploeg van het jaar. Dat werd het Nederlandse-dames turnen team. Dat werd derde op het EK-turnen.
In de eigen Kuip. In de finale tegen Dortmund. Ondertussen even Inter Milaan uitschakelend. Ik wil het echter hebben over één van de mooiste vrije trappen ooit. De reservespeler van Oranje nam ze vaker. Nam ze vaker op de wreef. Hij wreef het er op dat moment in dat een reserve van Oranje ook een ster kan zijn.
Zelden is er een vrije trap mooier in de kruising gegaan dan deze van van Hooijdonck tegen Freiburg. Feijenoord won de EC in de Kuip. Als Totterdammer kun je niet meer wensen. Maar deze vrije trap staat in mijn geheugen. Het requiem van het Nederlandse voetbal. Een laatste briljante ademtocht. Totdat Oranje weer een gouden lichting kreeg.
Hang me er niet aan op. Kruisig me niet. Als Ajacied blijf ik objectief. Eén van de mooiste vrije trappen ooit. Van een geweldige spits, die de pech had briljante midvoors, voor zich te hebben.
