Columns afzeiken, anonieme masturbatie?

Meningen die al dan niet welkom zijn voor de schrijver, mits het onderbouwd is natuurlijk. Ik schrijf voor diverse platforms columns, elk met zijn eigen doelgroep. Het is opvallend dat hoe groter het platform en jonger het publiek, hoe anoniemer er wordt gereageerd op schrijfsels.

Vaak heerlijk ongenuanceerd, gesierd met een schat aan nieuwe woorden. Sla een willekeurige, grote site open, een krant bijvoorbeeld, en je ontkomt er niet aan dat ze er staan: de afbrandreacties.

Mijn hoofd is bewust boven het maaiveld. Noem het aandachtsgeil of ambassadeur van een mening. Noem het wat je wilt. Het is een soort zelfbevlekking. Ook al schrijf je voor een goed doel, uiteindelijk willen alle schrijvers hun naam ergens zien staan.

Maar hoe noemen we dan de anonieme reageerders? Die mensen die soms alleen een titel lezen om je onverbiddelijk neer te sabelen?Die mensen die direct hun rechtse of linkse mening geven als ze het woord Marokkaan zien staan. Terwijl het stuk misschien wel over humus ging. Een groep achter hun mobiel of laptop verstopte schrijvers van korte teksten, maar oh zo hard of provocerend.

Eigenlijk wil deze groep ook aandacht, maar dan meer als een snack. Even een artikel of column scannen, even een ongezouten mening geven en klaar. Kijken wie allemaal hapt. Een vluggertje. Als men dan toebijt en de anonieme van repliek dient, begint het spel pas echt. Heerlijk vinden ze het! Dat stel ik me zo voor. Lekker genieten van de mensen die verontwaardigd op je reageren. Daar doen ze het voor! Hun anonieme claim of fame. Anarchie vanaf de mobiel.

De eerste reactie op dit stuk laat zich gemakkelijk raden. “Gefrustreerde schrijver, hij is zelf een rukker, watje, moet je niet gaan schrijven’ en meer van dit soort inkoppertjes.

Zit ik hier stiekem van te genieten? Natuurlijk niet! Ik schrijf namelijk niet stiekem. Dat is het grote verschil.

Natuurlijk is de groep van normale, onderbouwde reacties vele malen groter dan de groep anonieme masturbanten. Gelukkig maar. Hoe zouden zij dat trouwens doen als ze een boek lezen? Bij elke hoofdstuk een geel afzeik memootje?

Afijn, bij deze heb ik toch eenmalig een podium gegeven aan al die anonieme zelfbevlekkers. Voel je aangesproken? Hier heb je een zakdoekje.