Zuigen kreng!
Je hebt wel eens van die ochtenden waarvan je achteraf denkt: ik had me beter de avond daarvoor in coma kunnen zuipen, om vervolgens drie dagen later wakker te worden. Maar helaas, ik word al van een glas rosé aangeschoten dus dat schiet niet echt op.
Van die ochtenden dat je wakker wordt, gewikkeld in je eigen losgefloepte hoeslaken. Als een soort mummie, maar dan eentje die ze liever nooit vinden. Dat je uit bed stapt en datzelfde laken je tackelt, zodat je precies met je snoevert voor de muurspiegel landt en daar een glimp van een platgereden egel ziet. Maar dat blijkt je haar te zijn. Al wandelend naar de badkamer grijp je een handdoek van het wasrek met als resultaat dat de drie overige handdoeken keurig een verdieping lager dwarrelen.
Een ochtend dat je je,op het moment dat je je halve snor eraf trimt, realiseert dat je beter maar niet de rest van het lichaam kan scheren.
Dat je beneden komt, de teringzooi aanschouwt en moedig wilt stofzuigen. Alleen dat dan je stofzuiger een eigen leven blijkt te hebben. Bezeten door een poltergeist weigert zij te doen wat ze moet doen. De stroomkabel komt uit haar holletje en rolt weer terug, komt er uit en rolt weer terug, komt eruit … Je zou denken dat ik zen zou worden van zo’n mantra. Het tegendeel is waar. Brak wakker als ik was, trok ik met een ongekende agressie die kabel eruit. Mijn stofzuiger maakte een driedubbele salto met anderhalve schroef,met afsluitendeen dubbelvoudige flikflak en landde daarna keurig terug op haar wieltjes. Douze points! Echter toen ik het kreng richting het vloerkleed trok, capituleerde ze meteen door demonstratief op haar rug te liggen. Zo’n labrador met haar staart tussen de benen. Nou ja, slang dan. Zuigen kreng! Ik trok het loeiende onding weer op haar wiebelwieltjes. Halverwege het kleed bemerkte ik dat de mond niet goed stond. De borstels staken er nog onderuit. Daarom duwde het zo zwaar. Mijn halve tapijt lag er hierdoor als een gemaaid grasveld bij. Ik zuchtte een keer. Die borstels kon je heel makkelijk intrekken met een klikklak knop op de stofzuigermond. Dit bleek een klikkrak ding te zijn. Pijnlijke tip: duw nooit zoiets in als je geen schoenen aan hebt! Ik heb drie dagen met een blauwe plek op de onderkant van mijn voet gelopen!
Afijn, een half plat gemaaid tapijt en een relatief schoon gezogen kamer later, kon het kreng weer terug waar ze hoorde. Zo ver mogelijk uit mijn zicht! Eerst de kabel nog even automatisch de stofzuiger in laten rollen. Waar ze bij het uittrekken nog demonstratief steeds weer terug floepte, dacht ze nu fuck you. Centimeter voor centimeter ging het hortend en stotend terug de stofzuiger in. Het leek wel een bejaarde opa in een rolstoel met een slag in het wiel, dat tussen de liftdeuren van een bejaardenhuis blijft steken. Rrrrr... Klang! Rrrr…. Klang!
‘Ga er nu in kreng!’ Ik schreeuwde het uit van frustratie.
De buren moeten wel gedacht hebben. Wat doet hij nu weer voor spannende dingen? Nou, mevrouw de buurvrouw, ik doe een zeer ruige variant van sm met mijn stofzuiger, waarbij ik haar alle hoeken van de kamer laat zien en zij mij laat lijden met haar slechte gezuig! Oké, oké, Michiel, tel tot tien. Adem in, adem uit. Ga maar even grasmaaien. Lekker in de buitenlucht. Een met de natuur. Zen!
Halverwege het grasmaaien, raakte de benzine van mijn grasmaaier op. Hij sputterde en rochelde nog een keer moedig, maar daarna schudde het mistroostig haar maaierlijf en viel stil. Nu zat ik binnen met een half gemaaid tapijt en buiten met een halve grasmat.
Ik heb de maaier laten staan daar waar ze stierf van dorst en ben naar de slijterij gegaan. Het werd tijd voor een fles Wodka en drie dagen er tussenuit.
