Genaaid op het postkantoor
In de rubriek Plat Haags nemen TheGrandWazoo, Driek Oplopers, Luc van Lier en harry64 het Nederlandse politieke landschap onder de loep.
Het is echt het zoveelste voorbeeld van stuitende incompetentie: de post. Computertypes noemen dat ook wel snailmail, maar ik zou liever spreken van donkeymail. Het zijn werkelijk stomme ezels die namens de overheid onze geprivatiseerde postdienst aansturen. Nog heel veel slechter dat de aansturing van de -vergelijkbare- spoorwegen. Echt, de adressant en de geadresseerde worden genaaid op het postkantoor.
Vergelijkbaar? Jazeker. Post en trein voeren nutsvoorzieningen uit, in opdracht van de overheid. Over de trein zijn goede afspraken gemaakt. Kwaliteitsbescherming: de trein moet in een bepaald percentage van de gevallen op tijd zijn en ieder station moet minimaal ieder halfuur worden bediend. Tariefbescherming: de tarieven mogen niet harder stijgen dan de inflatie, verhoogd met een klein bedrag voor de gestegen heffing voor het gebruik van de rails. Op zich best aardig geregeld. De afspraken over de post zijn wat minder. Bijna 100% van de brieven moet daags na de inworp in de brievenbus op het adres van bestemming worden bezorgd en brieven mogen niet kwijtraken. Van allebei die eisen komt geen moer terecht. Brieven zijn heel vaak dagenlang onderweg en raken geregeld zoek. Ook is van enige tariefbescherming totaal geen sprake. Prijsstijging na prijsstijging wordt over de klant uitgestort. De diverse ministers en staatssecretarissen die voor de aansturing van de geprivatiseerde post verantwoordelijk zijn, zijn stuk voor stuk incompetente randdebielen.
Het is ronduit een belediging voor de klant, dat de prijs en de kwaliteit straks nog verder uit elkaar zullen lopen. Op maandag wordt geen post meer bezorgd en de tarieven stijgen dus extra. Een nog beroerder product tegen een nog hogere prijs.
De baas van de post verkondigt dat het verder uitkleden van de postdienst en het extra verhogen van de tarieven bittere noodzaak zijn. Er doen, immers, steeds minder mensen een brief op de bus. Gelul. De suggestie dat de afname van het aantal brieven puur een soort natuurgegeven is, is kletskoek. Het komt heus niet alleen maar door het internet, dat mensen de ouderwetse briefpost de rug toekeren. Een belangrijke reden is gewoon de beroerde kwaliteit. Je geeft nu eenmaal geen geld uit aan paper, enveloppe en postzegel om dat dan door een onderbetaalde stakker te laten kwijtmaken.
Maar goed. Het is wel erg makkelijk om alleen maar de prutsers bij de post en de achterlijke bewindspersonen uit te schelden. Er moet ook worden nagedacht over een oplossing. Op het ministerie gebeurt dat blijkbaar niet, dus gooi ik maar even vanaf dit podium een balletje op. Voortaan twee soorten post, naar Brits voorbeeld. Gewone post waar niet heel veel haast bij is. Ansichtkaarten. Papieren, formele, bevestigingen van verstuurde e-mails. Dat soort dingen. Het is niet erg als die wat langer onderweg zijn. Dat mag dan, tegen een laag tarief. En post die snel moet worden bezorgd. Medische brieven, rouwkaarten, orderbevestigingen. Die post zou dan wat duurder mogen zijn. Op die manier kan de post zijn zaken wat beter en doelmatiger organiseren, en ook nog een stapje zetten richting financiële gezondheid. Misschien dat dit idee eens even wat beter kan worden onderzocht op haalbaarheid. Wie weet…
Maar er is één ding dat ik de post nooit zal vergeven. Die belachelijke poster “betaal veel meer en teken uw brief aan, dan maken wij hem niet zoek”. Dat is en blijft net zoiets als het extra dure brood van de bakker. “Gegarandeerd zonder dooie muis”…
