Politieke revolutie! De Kuifkrullenpartij
Het is officieel. De vaderlandse politiek is verworden tot een grote gênante vertoning. Het is echt zoeken naar partijen die niet in crisis zijn en zich niet volstrekt belachelijk maken, los van de politieke standpunten. Het is een janboel. Met het lijsttrekkerdebacle van GroenLinks op kop. Op de voet gevolgd door het kort geding van de PVV en eigenlijk alles met betrekking tot het CDA.
Het wordt waarlijk tijd voor een nieuwe manier van politiek bedrijven. En dan doel ik niet op de loze kreten van Tofik Bibi. Want die gaat niets veranderen. De steeds minder vrolijke Marokkaan is wat dat betreft een klassieke politicus: roepen, roepen, roepen, maar niets concreets zeggen. Ja, toegegeven, zijn kinderpardon was enigszins vernieuwend, maar als enige wapenfeit is dat niet erg overtuigend. Nee, ik wil echt een andere manier van politiek bedrijven.
Het moet helemaal anders. Op heel veel punten, maar daar moeten wé nog maar eens over discussiëren. Ik wil nu vooral drie punten benoemen. Om te beginnen wil ik af van het huidige partijenstelsel. Dat kost sloten geld en, erger, het werkt niet meer. Van de laatste zes kabinetten zijn er, nou ja, zes gevallen. Ik wil toe naar één partij. Gloednieuwe politiek, werkelijk revolutionair. Laten we deze nieuwe partij voor het gemak even de Kuifkrullenpartij noemen. Een betere naam kunnen wé later wel verzinnen. Al moet ik zeggen dat ik zelf aardig ben te spreken over de naam.
We laten het partijensysteem dus los, daarmee laten we ook de partijleiders, zeg maar de gezichten van de politiek, vallen. Stemmen op Roemer vanwege zijn aanstekelijke lachje is natuurlijk belachelijk, maar het gebeurt. Net zoals we Wilders affakkelen vanwege zijn geblondeerde haar. Die kuif is wanstaltig, klopt, maar het is politiek irrelevant. Sympathie vanwege persoonlijkheden of snedige oneliners is begrijpelijk in het datingcircuit, niet in de politiek. Dat draait om inhoud.
Als laatste wil ik af van de Tweede Kamer in zijn algemeenheid. Weg met die sneue toneelstukjes. Het zou een plek moeten zijn waar knappe koppen samen tot compromissen komen die zo breed mogelijk gedragen worden. Dat is het al jaren niet meer. Toneelstukjes met doe-even-normaal-man en stekkerdozen en ik-loop-weg-als-die-meneer-zo-blijft-spreken, daar hebben we politiek gezien niets aan.
Nederland is een democratisch land. En toch wil ik maar één partij die het land aanstuurt. Namelijk de Kuifkrullenpartij. Is dat democratisch wel zo sterk? Ja, absoluut. Democratischer wordt het namelijk niet. Want iedereen mag lid worden van de partij. En iedereen mag invloed hebben. Iedere Nederlander. Gratis en voor niets. In de Kuifkrullenpartij is álles democratisch. We kunnen spreken van een unieke combinatie van crowdsourcing en stemmen. Iedereen is Kamerlid, tot wé een betere naam hebben bedacht.
Voordat de Kuifkrullenpartij gelanceerd wordt en wé alle andere partijen overbodig maken, maken we een programma van de beste punten van die partijen. Wat de beste ideeën zijn dat bepalen we aan de hand van een referendum. Hupla, alle huidige partijprogramma’s op een hoop en dan samen kiezen welke punten de beste zijn. Deze manier van opstarten komt niet zomaar uit de lucht vallen. Er moet ergens begonnen worden en helemaal het wiel uitvinden is niet nodig en bovendien erg tijdrovend. Daarbij zijn lang niet alle huidige politieke ideeën belabberd. Als startpunt zijn vele uitermate geschikt. Als een knetterdemocratisch stártpunt, niets meer, niets minder. Vanaf dan gaan we schaven aan de ideeën. Iemand oppert een idee om een punt te verbeteren? Of komt met een voorstel? Geweldig. Posten op kuifkrullen.nl en geef uw mening maar! Volgens een tamelijk eenvoudig systeem: de meeste stemmen gelden. Meer Jip en Janneke is democratie niet uit te leggen.
Er moeten natuurlijk wel stelregels zijn, basisprincipes. Je kunt bijvoorbeeld natuurlijk niet onbeperkt geld gaan uitgeven, dat zou iedereen wel willen. Dat wil ik met mijn eigen portemonnee ook, dat kan simpelweg niet. We hebben een zak met geld en daar moeten we het mee doen. Voor die zak met geld moet een huishoudboekje worden opgesteld, door de zestien miljoen leden van de Kuifkrullenpartij. Stel, we hebben vijfhonderd euro, dat we moeten verdelen onder honderd gebieden. Wat is het belangrijkst? Stemmen. Waar kan wel een beetje op bezuinigd worden? Stemmen. Dan kan er discussie ontstaan, natuurlijk, dat mag. Discussie houdt ons immers scherp. Idealistisch gezien, als de politiek zou werken zoals we het lezen in de boekjes, dan gebeurt dit al. De partijen vormen immers onze volksvertegenwoordiging, of horen dat te zijn, maar als het puntje bij paaltje komt, trekken ze rustig hun eigen plan. En ze echt tot verantwoording roepen is zeer moeizaam. Dat gebeurt hooguit door de controlerende oppositie. Die overigens op hun beurt ook weer hun eigen plan trekken.
Met de Kuifkrullenpartij trekt Nederland zijn eigen plan, maar wel samen. Bent u bang dat anderen het te veel voor het zeggen krijgen? Doe mee! Stem! Dan heb je altijd inbreng. En schroom niet om aan de koffietafel van het werk uw collega’s te overtuigen hetzelfde te stemmen als u. Op die manier betrekken we het land meer bij de politiek. Natuurlijk als u iemand vindt die kan lobbyen voor u of voor een groep gelijkstemden dan staat het u natuurlijk vrij om hier gebruik van te maken, maar niet meer in het Den Haagse pluche.
We lopen natuurlijk de kans dat er straks een plan ligt, wat een paar dagen later weer deels van tafel gaat. Dat zal ik niet ontkennen. Dat kan gebeuren. Dat is politiek en gebeurt nu ook al. Die Halbe Zijlstra trekt keutel na keutel in en het CDA durft van de een op andere dag een volstrekt tegenovergestelde mening te hebben omdat de situatie is veranderd is. Bij de Kuifkrullenpartij kan dat ook gebeuren, maar wel om gegronde redenen, want het land heeft het zo beslist.
En om direct maar een tegenargument de nek om te draaien; er wordt wel eens gezegd dat een deel van de bevolking te dom is om goede besluiten te nemen. Dat wordt meer dan eens gebruikt als argument tegen referenda. Daar is de Kuifkrullenpartij duidelijk over. Dan is het aan de mensen die een idee inbrengen om het totale programma enigszins te wijzigen om hun idee zo uit te leggen dat ook de minder intelligente Nederlanders het begrijpen. Zodat zij er serieus en weloverwogen op kunnen stemmen. Politiek en bevolking dichter naar elkaar brengen noemen we dat. En dat is een goede zaak, want dat lukt in het huidige politieke stelsel totaal niet.
Het is tijd voor politieke revolutie!
