Welkom
Nodigt dat uit tot lezen, welkom? Voelde u zich door de titel aangetrokken om op de link te klikken, of bent u zo iemand die overal op klikt? Niet dat dat uitmaakt hoor. Al heeft u Parkinson en bent u daarom niet in staat om de muis goed te richten of heeft u andere oncontroleerbare spasmen die ervoor zorgen dat het linkje dat u wilde klikken niet het linkje is waar u nu bent uitgekomen. Misschien heeft u een i- of andere smartphone en zijn uw vingers dikker dan de ruimte die het scherm u biedt om te klikken en bent u daarom hier terechtgekomen. Het maakt mij niet uit. Ik wil niet zeggen dat ik klikjesgeil ben, al is het fijn als het aantal views gestaag oploopt, maar dit is wat ik bedoel met de titel; welkom in deze column, fijn dat u mij leest.
Dat klopt natuurlijk niet. Wel dat welkom en dat fijne, maar niet dat u mij leest. Tenzij u paragnost of medium bent of zich op een andere manier op het glibberige pad der oplichting begeeft, kunt u mij niet lezen. Misschien als u braille kent en ik kippenvel heb dat u iets op kunt maken uit de bobbeltjes op mijn huid, maar als dat niet het geval is, kunt u mij niet lezen. Wat ik bedoel, is dat ik natuurlijk blij ben dat u mijn column leest. Voelt u zich, zoals de titel al aangeeft, vooral welkom.
Dat was mijn vraag, dat welkom, trok dat u aan? Ik realiseer me dat het geen zin heeft om vragen te stellen in een column, want u kunt geen antwoord geven. Althans niet direct. Hieronder in de comments kunt u uiteraard antwoorden geven zoveel u wilt. Je kunt je in een column uiteraard wel iets afvragen en wat ik me afvraag, is wat het nut is van matten met welkom erop die voor de deur liggen. Achter de deur mag ook, het maakt voor het afvragen niets uit, alleen voor de positie van de mat heeft het enige invloed. Of de mat ligt buiten of de mat ligt binnen. Niet dat de mat er iets aan kan veranderen, die blijft ook maar liggen waar hij wordt neergelegd.
Waarom staat er welkom op een mat? Wie heeft dat ooit bedacht en wat is het idee erachter? Moet je je meer of juist welkom voelen als dat er op staat? Het zijn ook voornamelijk kokosmatten die deze wervende tekst hebben. Persoonlijk vind ik een prikkende, ruwe kokosmat nu niet echt uitnodigen tot wat dan ook. Waarom zou ik door een paar honderd, misschien een paar duizend geverfde borstelharen er plotseling warme gevoelens door krijgen. Dat is hetzelfde als dat je Hannibal Lecter een T-shirt aantrekt met de tekst: "ik ben lief en bijt niet". Het klopt gewoon niet, net als die mat.
Wat is de functie van een deurmat? Je veegt er je voeten aan af. Hoe welkom is iets als je je voeten eraan afveegt? Dat is een bos bloemen krijgen en er je reet mee afvegen. Overdrachtelijk gesproken natuurlijk. Voor je het weet heb je een bos rozen in je handen en je moet er niet aan denken wat er dan kan gebeuren. Los van het vegen, van de mat, en het overheen lopen is er nog iets met zo'n mat. Het heeft iets denigrerends, iets neerbuigends. Letterlijk. Als je naar de deur loopt zie je dat er iets op de mat staat. Je drukt op de bel, kijkt naar beneden om te zien wat er precies staat en je ziet het, welkom. Op dat moment gaat de deur open en daar sta je dan, nederig met gebogen hoofd te wachten tot je naar binnen mag.
Of het staat op de binnenmat, die achter de deur. Dan doe je een stap naar binnen, ziet dat er iets op de mat geschreven staat, je kijkt en met gebogen hoofd kom je binnen, weer nederig. Je staat met 1-0 achter nog voor je goed en wel begonnen bent en dat is altijd lastig, zeker als het een uitwedstrijd betreft. Dit rechtvaardigt de vraag of mensen die een mat met welkom erop hebben aardig zijn. Ik denk het dus niet. Ze lijken wel aardig, maar ze zijn het niet. Ze willen je vernederen als je binnenkomt en ze zijn arrogant. 'Kijk ons eens gastvrij zijn' lijken ze te zeggen met hun welkom-mat, maar tegelijkertijd zeggen ze: wij zijn beter dan mensen die niet zo'n mat hebben. Moet je als volslagen vreemde eens aanbellen om te vragen of je een kopje koffie kunt komen drinken. Lou loene. Stelletje schoften.
Dat zijn waarschijnlijk dezelfde mensen die als je ze tegenkomt aan je vragen ,"Hoe gaat het?", maar die absoluut niet op een antwoord zitten te wachten. "Hoe het gaat? Nou, niet echt best. Ja ik mag niet klagen over mijn gezondheid hoor, al zou het beter kunnen, maar er zijn genoeg dingen die niet goed gaan. Zo heb ik bijvoorbeeld..."
"Ja, ja, ja. Hé, ik moet verder, oké? Druk, je kent het wel."
En dan lopen ze verder de gang in waar ze Jan tegenkomen. "Hoi Jan. Hoe gaat het, alles goed?"
Ze zijn het schuim der aarde, het laagste van het laagste met hun smerige welkom-matten en hun hoe-gaat-het's. Van buiten gastvrij en open, maar van binnen egoïstisch en arrogant. Bah, wat een naar volk is het.
