Olympische gedachte

“Meedoen is belangrijker dan winnen.” Zo luidt, al sinds mensenheugenis, de olympische gedachte. Voor veel sporters klopt die gedachte ook: in vrijwel elke sport is meedoen aan de Olympische Spelen het ultieme doel. Door de kwalificatie-eisen van het IOC betekent deelname namelijk dat je tot de allerbeste sporters ter wereld behoort. Maar door extra eisen van het IOC en verschillende nationale olympische comités, bestaat de kans dat niet in elke sport alle toppers meedoen. Gelukkig zorgde het internationaal sporttriunaal CAS afgelopen week voor een stap in de goede richting.

Vlak voor de Spelen van Beijing in 2008 voerde het IOC een nieuwe regel in: atleten die een straf van zes maanden of langer hadden uitgezeten wegens dopinggebruik, mochten niet deelnemen aan de eerstvolgende Spelen. Een belachelijke regel, want dat zou voor de sporters een dubbele straf betekenen. Atleten die hun straf wegens doping hebben gehad, moeten daarna gewoon aan ieder sportevenement deel kunnen nemen. Ook aan de Olympische Spelen. Of zelfs júist aan de Olympische Spelen. Want wat is het grootste sportevenement ter wereld, zonder de grootste sporters?

Het CAS heeft nu bepaald dat een dergelijke dubbele straf niet mag, waardoor grote namen als LaShawn Merritt, David Millar en Yuri van Gelder weer hoop mogen hebben op deelname aan de Spelen. Het IOC zegt de uitspraak van het CAS volledig te respecteren. Voorlopig althans, want het plan is om per 1 januari 2015 de WADA-code aan te passen om dopingzondaars alsnog uit te kunnen sluiten van de Spelen. Daarmee is dan geen sprake meer van een dubbele straf, en dus zal het CAS daar weinig tegen kunnen doen.

Nog even terugkomend op David Millar, een van de grootste tijdrijders van de afgelopen jaren. Ná zijn dopingschorsing behaalde hij ook nog uitstekende resultaten. Zo werd hij vorig jaar tweede op het wereldkampioenschap tijdrijden, en won hij goud op datzelfde onderdeel op de Gemenebestspelen. Ook dit jaar liet hij zich zien, met winst in de afsluitende tijdrit in de Giro, en een 7e plaats op het WK tijdrijden. Met andere woorden: een absolute medaillekandidaat.

Maar toch lijkt het erop dat Millar er volgend jaar in Londen niet bij zal zijn. Het Brits olympisch comité heeft een regel dat sporters na een dopingschorsing nooit meer deel kunnen nemen aan de Spelen. Daarmee gooit het land zijn eigen ruiten in: het mist een grote medaillekandidaat. Daarnaast wordt de kijkers een strijd tussen de absolute toppers ontnomen.

Meedoen is belangrijker dan winnen? Als het IOC en de nationale comités daar echt achter staan, moet het de sporters niet langer onmogelijk worden gemaakt om deel te nemen.