Ontwikkelingshulp 2.0
Zo op het eerste gezicht lijkt het afschuwelijk wat er momenteel gebeurt in Libië. De ene na de andere demonstrant wordt door het leger zonder blikken of blozen aan flarden geschoten. De opstand in het Noord-Afrikaanse land eiste al honderden levens. And counting. Maar het Libische bloedvergieten heeft ook een hele leuke kant!
Voor Nederlanders die zich zorgen maken over hun pensioen bijvoorbeeld. Die kunnen heerlijk onderuitgezakt naar de beelden van rondvliegende betogers kijken. Hoe meer er geschoten wordt op de protesterende menigte, hoe meer reden tot een glimlach van oor tot oor. Waarom? Een onderzoek van RTL maakte duidelijk dat zes grote Nederlandse pensioenfondsen hebben geïnvesteerd in wapenfabrieken, die hun handel volop slijten aan Libië. De betrokken fondsen bezitten aandelen en obligaties in diverse wapenbedrijven en zijn gebaat bij een zo veel mogelijk leveranties van wapentuig aan onder meer de zogenoemde schurkenstaten. Ik heb het niet over investeringen van een paar tientjes, maar over een schamele 350 miljoen euro.
Gezien de hoeveelheid wapens die het Libische leger er de laatste tijd doorheen jast, doen de pensioenfondsen zeer goede zaken. En dat is belangrijk! Stel je toch voor dat de dekkingsgraad van de pensioenboeren daalt en er straks veel ouderen genoegen moeten nemen met een lager pensioen. Dat wil je niet. Nee, dan liever een paar extra raketten en helikopters aan Libië leveren. Gepensioneerd Nederland wil graag twee keer per jaar op vakantie en boodschappen bij de Albert Heijn kunnen doen.
De investering van pensioenfondsen in de wapenindustrie kun je zien als ontwikkelingshulp 2.0. Niet meer ouderwets geld overmaken aan de minder bedeelde landen, maar staten met een twijfelachtige reputatie (indirect) ondersteunen met de nieuwste wapens en technologieën. De winst van deze ontwikkelingshulp nieuwe stijl is dat tegelijkertijd de oude dag van veel Nederlanders wordt veiliggesteld. Een win-winsituatie pur sang.
De dubieuze investeringen plaatsen de landelijke discussie over de pensioengerechtigde leeftijd in een heel ander perspectief. Wie heeft het nog over werken tot je 67ste? Als Ghadaffi de komende dagen nog even flink huishoudt en zo de door Nederlandse pensioenfondsen gesponsorde wapenfabrieken op volle toeren laat draaien, blijft dat gewoon 65 jaar. Gaat wel ten koste van iets. Want ik denk dat menig Libiër zou wensen dat hij nog kán werken als hij zo oud is.
