Een fluitje van een cent?
Hoyzer, die bekend stond als een talentvol arbiter, incasseerde zijn geldbedragen vooral voor het beïnvloeden van wedstrijden in de Regionalliga en de tweede Bundesliga, zeg maar de hoofdklasse en de eerste divisie van Duitsland. Met dit verschil dat in de Regionalliga de spelers wel betaald worden en in onze hoofdklasse niet. Het schandaal werd echter pas bekend na een duel in de beker. Paderborn, een club uit de Regionalliga, won verrassend van Hamburger SV, een club met een flinke reputatie. Hoyzer floot die wedstrijd en gaf een omstreden strafschop aan Paderborn en ook een discutabele rode kaart aan een speler van de Hamburgers. De dag na de wedstrijd maakte een wedkantoor in Duitsland al melding aan de voetbalbond van een enorm uitgekeerd bedrag naar aanleiding van het resultaat van deze wedstrijd. Die deed er echter niets mee en de trainer van Hamburg werd later zelfs ontslagen, mede door het verlies in dit duel.
Hoyzer maakte echter een fout. Hij benaderde al eerder een andere arbiter met de vraag om mee te doen aan de illegale praktijken. Die ging er niet op in en nam contact op met een ervaren scheidsrechter, waarna ze samen bewijzen gingen verzamelen. Uiteindelijk stapten zij naar de bond, die dit keer wel een onderzoek instelde. Hoyzer klapte uit de school en een schandaal was geboren. Verschillende andere namen vielen al in verband met de kwestie. Hoyzer betuigde inmiddels spijt, maar het blijft vreemd dat hij een ander benaderd heeft. Was dat overmoed van hem of was het een soort van wroeging en deed de collega wat Hoyzer gehoopt had? Want scheidsrechter word je toch juist omdat je eerlijkheid hoog in het vaandel draagt?
Ik vraag me inmiddels af in hoeverre dit ook in ons land zou kunnen voorkomen. Er is in Nederland wel niet zo’n levendig gokklimaat rond voetbalduels, zoals in Duitsland of Engeland, maar toch. Hoe makkelijk zou het wel niet zijn voor een Nederlandse arbiter om een duel in de eerste divisie te manipuleren? Er is nauwelijks relevante media-aandacht voor duels op dit niveau. Bovendien komt er amper publiek op af. Bij Stormvogels / Telstar zitten dit seizoen tot dusverre 1383 mensen bij thuisduels. Een vreemd gegeven strafschop, een rode kaart, een afgekeurd doelpunt, het zou amper opvallen. Hoogstens zullen de fans van de benadeelde ploeg even protesteren, maar echt bang voor ontdekking hoef je niet te zijn.
Daar komt nog bij dat wij in Nederland inmiddels niet meer zo’n hoge pet ophebben van ons arbiterskorps. Scheidsrechterlijke dwalingen komen elke week voor, dus je hebt nog een grote kans dat men je vreemde beslissing aan een gebrek aan kwaliteit wijt. Als je vervolgens niet net als Hoyzer een collega gaat benaderen om mee te doen, kan je hier flink mee verdienen, lijkt me.
Nu ga ik uit van de integriteit van onze scheidsrechters. Spelers acht ik minder zuiver op de graad. Die zie ik best in staat voor een flinke som geld eens in eigen doel te schieten, een bal te laten glippen, een paar kansen te missen of simpelweg een duel te laten lopen. Maar scheidsrechters… Ik zei het eerder al, dat word je toch pas als je volledig neutraal kunt zijn en ook eerlijk durft te zijn in je beslissingen? Misschien is het een naïef beeld van mij, maar dat beeld heb ik altijd gehad van de meeste Nederlandse scheidsrechters.
Ik vrees echter dat in Duitsland hetzelfde beeld heerste. Niemand had gedacht dat een vijfentwintigjarige aankomende topscheidsrechter als Hoyzer illegaal geld zou verkiezen boven sportiviteit. Het is een pijnlijke constatering, maar vanaf dit moment zal het in Duitsland erg moeilijk worden om fouten van scheidsrechters af te doen als menselijk falen. Misschien hier ook al. Gekscherend werd er al over omkoping gepraat, toen arbiter Van der Hilst PSV vier strafschoppen toekende tegen RBC. Zo gaat het vaak, eerst klinkt het als grapje, maar vervolgens komt er toch een soort van wantrouwen. Wie zegt dat er niet meer Hoyzers rondlopen op de Europese velden? Robert Hoyzer heeft gegokt en verloren, maar er zijn wellicht ook winnaars. Dat het voetbal dan uiteindelijk de grootste verliezer is, mag een constatering zijn van het type “fluitje van een cent”.
