Laat ik maar weer beginnen in wat me weer overduidelijk opviel deze week. Ik zat dus zoals gewoonlijk te chillen in de les en een beetje slap te ouwehoeren met een collega rugby speler (niet-Amerikaan, belangrijk aspect van dit verhaal, onthouden dus!). Kortom, er werd dus weer geen reet gedaan. Opeens viel me iets op in de klas, niet dat de hele klas ons zat aan te staren maar dat de professor aandachtig zat mee te luisteren naar ons ‘oh zo boeiend verhaal’. Goed, ok, we waren gelijk weer stil zoals je begrijpt, want het onderwerp over ‘hoe je wijfen anaal moet neuken’ (no offense!), vonden wij niet echt geschikt voor een professor cultural & human science (hoe ik bij God ooit in die les ben gekomen is me een raadsel, maar goed) die al ver in de zestig liep. Maar goed, ‘aandachtig’ volgden wij de les. En nu komt het mooiste juist. Er was dus in deze les een jongen, en deze jongen had een mooi verhaal en dat ging ongeveer kort samengevat zo: hij was er namelijk van overtuigd dat elke man een vrouwelijk kant had en dat hij deze moest laten zien. Hij stelde ook voor dat we meer aan ‘grouphugging’ enzo moesten doen met veel praatsessies. En dit moet je vooral zeggen tegen twee rugbyspelers, die toch al deze klas niet zo serieus namen. Dus, wij onder de tafel van het lachen, en wij dachten zeker dat de hele klas niet meer bij zou komen. Dus, wij vegen langzaam de tranen uit onze ogen als we zien dat de hele klas fanatiek mee zit te knikken. Dus wij keken elkaar aan en volgen het allemaal niet meer. Maar wat het dus is in de USA, is dat iemand’s mening erg serieus wordt genomen, ook al babbelt die onzin. Veel respect voor de medemens en de professoren. Het is moeilijk uit te leggen, zo vreemd hier. En niet alleen met deze klas maar ook vele andere die ik volg. Gekke jongens die Amerikanen.
Goed, afgelopen weekend was het hier ‘Parents Weekend’. En dat is zo verschrikkelijk hier. Allereerst werd de hele kantine met allemaal balonnen en mooie tafelkleden gedekt, iets dat er onder normale omstandigheden nooit is. Maar goed, eten was the same, dus er viel genoeg te klagen over die zaken. Maar nu worden ook alle ouders rondgeleid op campus enzo, gevolg was dat ik 10 oudjes in ons zwembad vond. Dus ik keerde mij gelijk weer om, want zodra die mensen (Amerikanen) bier zien (die ik had meegenomen om te chillen in de zon), worden ze gek, en dat moet ik niet hebben hier. Ook sliepen veel ouders bij de kids op de kamer. Nou weet ik niet of jullie weten hoe groot mijn kamer is, maar laat ik zeggen dat ik mijn roommate nu aal dood kan slaan. Laat staan als er ouders bij komen. ’s Avonds was ook een mooi verhaal. Ik liep dus op straat op weg naar mijn auto en ik loop langs een paar Amerikaanse studenten, die ik vaag ken. Maar goed, ik word aangesproken, of ik niets tegen hun ouders wou zeggen. Ik vraag dus waarover, maar eigenlijk wist ik het al. Bier, deze knulletjes hadden dus net een paar biertjes gedronken en waren als de dood dat mammie of pappie erachter zou komen. Ik kon alleen lachend weglopen.
UPDATE: de jongerejaars van ons voetbalteam waren tijdens een inauguratie dronken geworden vorig weekend en nu kwam de ‘Dean of Admissions’ daar achter. Gevolg: alle eerstejaars van het voetbalteam geschorst voor dit jaar. Is dit triest of is dit triest?
