Alex's Adventures Part 6

Alex (L-X)
Dat de pret gelijk mocht beginnen, werd me meteen wel duidelijk. Nadat ik eerst mijn pincode voor mijn postvakje was vergeten en vervolgens nog 3 uur in de rij mocht gaan staan om mijn pincode weer op te halen (ik was blijkbaar niet de enige), dacht ik eindelijk, ‘fijn, ff leuk post doorlezen’. Nix daarvan, het waren of rekeningen of bankafschriften. Ok, zo slecht zal het allemaal niet zijn, dacht ik nog zo onschuldig. Nadat ik een paar enveloppen geopend had, kreeg ik toch al wat grijze haren op mijn hoofd. Omdat ik zo’n 6 weken weg zou zijn van College, moest ik dus mijn autoverzekering al van tevoren overmaken. Maar omdat deze jongen ook nog wat leuke cadeau’s voor moeder- en zusterlief wou kopen, was mijn rekening niet krediet waardig meer. Gevolg: een ‘bad check’ had ik uitgeschreven. Dus na mijn 6 weken van afwezigheid lag vervolgens een envelop van de verzekeringsmaatschappij in mijnpostvakje met het volgende bericht: ‘You are hereby given notice of the reinstatement of the above policy heretofore cancelled in accordance with the terms and conditions thereof. By virtue of this notice as issued to you, the policy is reinstated to and from 12:01 (?) A.M. standard time on the date stated above’. Fijn, dus geen autoverzekering tot die datum dus. Dus ik gelijk weer naar mijn verzekeringsagent met de nobele naam ‘Dave’ en Dave vertelde mij dat het allemaal goed zal komen. Tja, hier in the United States weet je nooit. Maar uiteindelijk, na vele tripjes naar de bank, is alles goedgekomen. En dan heb ik het nog niet eens over die bank gehad...ach dat laat ik wel aan jullie verbeelding over.
Verder natuurlijk al een paar lessen gevolgd, en het was best leuk om iedereen weer te zien. En er waren eindelijk wat meer Nederlanders op campus, dus ik hoefde niet meer in mezelf te ouwehoeren om te zien of ik nog wel iets van de Nederlandse taal afwist. Dus, ik ga een zeker weten een leuke tijd tegemoet.
Ik moet zeggen dat ik het een paar keer vrij moeilijk heb gehad hier in de States. Maar ik zie nu ook wel dat je er een beetje moeite in moet stoppen om het het zo gezellig mogelijk te maken, want de Amerikanen weten niet echt wat een feest inhoudt, laat staan betekent. Maar die periode is over en aangezien ik nog maar 4 maanden hier zit, heb ik maar besloten om zoveel mogelijk te genieten van deze ervaring, want niet iedereen heeft de kans om dit te doen. Ik ga de mensen hier strax best missen, dat weet ik nu wel. Ga niet denken, ‘Sjezus, hij wordt wel erg melodramatisch nu’, want het is niet meer dan logisch dat je het strax een beetje moeilijk hebt, aangezien je toch 24 uur, 7 dagen per week met die mensen omgaat. Een echte ‘community’ dus.
Ik ben nu vrij druk bezig met de rugby trainingen die nu weer begonnen zijn. Ik moet zeggen dat ik het gister wel zwaar had op training. Aangezien ik namelijk erg veel in de Skihut, Nighttown en Hollywood (ja, kinderdisco Jesper) heb gezeten, was er ook niet heel veel van mijn conditie training terecht gekomen. Dus om half 1 ‘s ochtends Nederlandse tijd stond deze jongen op het rugby veld bijna helemaal out te gaan van vermoeidheid, want de jetlag kwam er ook nog boven op. Dus ik was erg blij dat de rugby training erop zat aan het eind van de avond. Om 9 uur ’s avonds lag in dan ook al te slapen, echt helemaal kapot. Nu hoor ik al sommige van jullie denken, ‘loop nou niet te mieten man’, maat ik was echt dood, kon het ook niet helpen.