Nadat ik thuis was gebracht ging ik mijzelf maar is voorbereiden op een dagje Rotterdam. Ik had een gesprek met onze lieve (m'n fans willen graag dat ik lieve schrijf) studentenbegeleidster. Daarmee moest ik wat praten, omdat het tussen mij en een docent wat bot, stroef, etc. gaat. Uiteraard was ik wat te vroeg, dus stiekem een lokaal in geslopen.
Op een gegeven moment zag ik in een van mijn ooghoeken een jongen zitten. Niet zo verwonderlijk want we hebben weinig vrouwen op de opleiding. Ik vraag aan diegene naast me: "Is dit Informatica of Grafimedia?", "Grafimedia". Het kon niet waar zijn! Dat moest Breuls zijn! Ik heb m'n kaken stijf op elkaar gehouden, strak voor uitgekeken en snel verder geprogrammeerd. Hij zal me toch niet herkend hebben?!

Nadat ik snel het lokaal was uitgeslopen ging ik naar onze lieve studentbegeleidster, waarmee ik een erg serieus, erg gezellig en een erg informatief gesprek had. Om wat tijd te doden ging ik even een lokaal met Whizzkids in. Vervolgens ben ik op de metro gestapt richting Kralingse Zoom, moet zo'n halfvijf geweest zijn toen ik de weg vroeg naar de HES. Wist ik veel waar de heipalen van dat gebouw in de grond stonden. Na een eindje gelopen te hebben kwam er wat inzicht. Na de eerste tien minuten erg alleen gezeten te hebben kwamen er langzamerhand steeds meer mensen naar binnen voor de Borrel en het gezamenlijk eten, om de goede afloop van de studiebeurs te vieren.

M'n fans vragen ook altijd of ik in het stukje dat ik schrijf nog wat leuke dingen wil stoppen waardoor ze me kunnen uitlachen. Dat doe ik met plezier.

Natuurlijk waren er ook vrouwen aanwezig, mijn ogen waren gevallen op een niet rokende, blonde schone, en ja jongens, ook van voren was ze meer dan in orde. Normaal laat ik mijn ogen niet lang naar een plek kijken maar deze meid leek toch verdacht veel op ene Christa die mijn leven op de middelbare school soms een vreemde wending gaf. Ik had ook haar "Geheime vraag" van hotmail niet in moeten vullen, maar dat ter zijde.
Ondertussen had ik al opgevangen dat deze blondine naar de naam Kim luisterde, Pabo studeerde en achttien lentes jong was, dat maakte haar natuurlijk niet minder aantrekkelijk. Uiteraard heb ik in een groepsgesprek wat woordjes met haar gewisseld, praten kun je het niet echt noemen, helaas gingen na een tijdje zij en haar vriendinnen weer op stad aan, en ik zat weer omgeven met een ander type gesprekspartners die alles wisten over de meest oudste computerspelletjes.

De laatste tijd lees ik ook wel eens Relaties & Psychologie op het forum, en had dus gelezen dat als een meisje aan je vraagde of je iets met computers deed daar negatief op moest antwoorden. Uiteraard deed ik tijdens m'n woorden wisseling ook niets met computers, maar of dat nu een beter beeld van mij gaf, het valt te betwijfelen.
Omdat ik juist wel wat met computers doe, en niet weinig ook. Hoor ik waarschijnlijk tot de categorie mensen die op het sociale vlak wat minder ervaring hebben dan andere, die zich naast hun verpletterende studentenleven evengoed bezig zouden met Cafés bezoeken, Borrelen en Socializen.