Cafe 't Dubbele Punt (deel 5)
Vette Fred behoorde immers niet meer tot de belangrijkste verdachten in de moordzaak,waar hij zelf het lijdend voorwerp in was. Het onderwerp, kroegeigenaar Dirk, borg intussen het meewerkend voorwerp - het geweer - op. Tegenover hem stond inspecteur Achmed Cejoseka ("met een C"). Achmed was een goeie vriend van Dirk, hij had aan een half woord genoeg. Daarom vroeg Dirk ook: "Hel me eff Vet Fre til ", waarna Achmed hem effe hielp om Vette Fred in de lijkwagen te tillen. Ondertussen bestookte Achmed in zijn formele functie als inspecteur Dirk met een spervuur aan vragen. "Wat zijn je hobby's?", "Wat is je favoriete kleur?' en "Niet zo'n lekker weer buiten, vind je niet?". Zuchtend en steunend onder het gewicht van Vette Fred antwoordde Dirk: "Mijn hobby's zijn vervelende klanten afschieten, mijn favoriete kleur is bloedrood, en wat het weer betreft; het is "moordenaarsweer"! Ken je die term?"
"Ch, lke gek eeft zijn gbrek", antwoordde Achmed in gebrekkig Nederlands.
"Tja, het zal wel me niet echt helpen bij het vinden bij een alibi", kreunde Dirk. Ze wierpen Vette Fred de lijkwagen in. De begrafenisondernemer bedankte hen voor het dragen, sloot de deur en reed weg. "Waarom vraag je me dan ook niet gewoon om de vetzak uit de weg te ruimen?", vroeg Achmed in perfect vloeiend Nederlands, want hij was nu eenmaal een snelle leerling.
"Ik gaan eerst eerst effe binnen een pikketanussie naar binnen werken", zuchtte Dirk op zijn plat Amsterdams.
"Je bedoelt "Ik ga", Dirk! "Ik gaan" is fout. Bovendien vind ik 2x "binnen" in één zin stijl-technisch niet zo fraai." verbeterde Achmed hem, want hij was niet alleen een snelle leerling, hij was ook nog eens een vervelende betweter.
"Misschien vind je het stijl-technisch ook niet fraai als ik 2x binnen één uur een vervelende klant afschiet?"
"Kalm Dirk!", antwoordde Achmed glimlachend. Hij pakte Dirk bij zijn schouder, en trok hem zachtjes de kroeg in. Behalve een snelle leerling en een vervelende betweter met een overwonnen spraakgebrek was Achmed bovenal een kampioen in het zuipen. Aan een half woord had hij genoeg, maar aan halve glazen niet. Hij dronk bier met een trechter, sterker nog: dat deed hij ook met de nóg sterkere drank.
Dirk voorzag Achmed in zijn drankbehoefte, en zuchtte vervolgens. "Van de drie stamgasten heb ik er één doodgeschoten, en de andere twee zitten mede door mijn toedoen in de bak. Qua marketing-strategie niet echt handig van me. Dat gaat gezeik opleveren op de aandeelhoudersvergadering. Hoewel? Die vergadering zal verzet moeten worden, want twee aandeelhouders zijn verhinderd vanwege celstraf, en de derde heeft zich heden middag dood gemeld."
"Maak je niet druk, Dirk" stamelde Achmed aan de andere kant van de bar. "Ik lul je hier wel uit. Bij de smeris, dan hè. Als Vette Freds broer Ed er achter komt dat JIJ Fred in een vlaag van woede heb afgeschoten dan heb ik een redelijk groot probleem."
Drik keek sip. "Hoezo dat?"
"Nou", zei Achmed, terwijl hij een bierviltje in stukjes brak, "Dan moet ik jou straks in mijn ééntje de lijkwagen in tillen!"
Dirk zuchtte triest. "Godverdomme. Da's niet echt relaxed, Achmed! Heb je niet een soort van plan ofzo? Ik zal je eeuwig dankbaar zijn. nou ja, eeuwig. De korte tijd die me nog rest." Dirk werd er knap sjacherijnig van.
"Ik weet één uitweg voor je om aan een wisse dood te ontsnappen!"
"Wat dan, wat dan?" vroeg Dirk ongerust. "Een face-lift, een koffer cash en een vliegticket naar Paraguay, een.."
"Nee, nee" viel Achmed hem in de directe rede: "Organiseer morgen een bingo! Een buurtbingo, hier in deze kroeg!"
"Welja!" schreeuwde Dirk met overslaande stem. "Een bingo! Een buurtbingo zal mijn leven redden! Ik hoor het me al zeggen: "De dood zat op mijn hielen, maar ik organiseerde een buurtbingo, ..et voila: problem solved!" Woest begon Dirk te ijsberen achter de bar.
"Maar wat als de dood nu eens van bingo houdt?", zei Achmed zachtjes. Hij knikte naar Dirk: "..Luister..!"
(wordt vervolgd)
