Schooluniform
Daarom leek het me leuk om voor een keertje met een Surinaams schooluniform naar school te gaan. Ach ja, het is gelukkig toch mooi weer, dus ik kan wel korte mouwen aan.
07:15, tijd om weg te gaan. Alleen het was nog zo koud in de ochtend. Zal ik nu wel of niet een jas meenemen? Dan maar gewoon op Piet vertrouwen. Hij zei dat het morgen nog mooi weer zou zijn.
In de tram keken een paar mensen me al raar aan. Hoezo? Het is gewoon een blauw overhemd met een normale spijkerbroek. Niets bijzonders aan. Wat kijk je? Heb ik iets van je aan ofzo? Of zouden ze misschien toch weten dat het een Surinaams uniform is? Misschien keken ze wel zo, omdat het koud was, en ik geen jas bij me had.. weet ik het.
Eenmaal op school aangekomen, kreeg ik allemaal positieve reacties over mijn overhemd, waarvan niemand wist dat het een deel van een uniform is. Van een handjevol Surinamers, dat bij mij op school zit, wist geen een te zeggen dat het een Surinaams uniform is. Wat zijn dat nu weer voor neppe Surinamers? Ik zou het meteen hebben herkend.
Ik voelde me wel goed in dat uniform. Waarom weet ik niet. Ik voelde me een beetje anders. Ik voelde me, alsof ik naar mijn werk ging. Iets belangrijks.
En dan eindelijk, het moment waarop je hebt gewacht. 15:45, einde les. Eindelijk is het dan weekend. Lekker gek doen. Lekker je gang gaan. Lekker uit gaan. Of lekker uitslapen, zoals ik. Maar voordat ik lekker in mijn bed kan kruipen, moet ik eerst weer met dezelfde tram naar huis.
Door het hartje van het Haagse Centrum. Daar waar de meeste mensen komen om hun spulletjes te kopen. Daar moest ik nog langs, met mijn uniform. En toen begon het...
"Fawaka??!" huh?.. had hij het tegen mij? Ik ken die gozer helemaal niet joh. Maar zo beleefd als ik ben, groet ik hem terug, in dezelfde surinaamse taal. "Mi deh.."
Ok,... Goed.. dan maar verder lopen. Maar ondertussen keken mensen mij aan alsof ik naakt liep door de stad. Alsof ik niks aan had. Mensen kijken naar je, je ziet ze denken en als ze je voorbij lopen, kijken ze nog achterom, om nog even naar je te kijken.
Natuurlijk waren dat alleen Surinaamse mensen. Zij wisten dat ik een uniform aan had.
Eindelijk zit ik rustig in de tram. D-Men pomp uit mijn oordopjes, dus ik ga lekker onderuit zitten en kijk naar buiten. Opeens val mijn oog op 2 sletjes. Echte sletjes waren het. Van die hoeren. Die niets anders kunnen dan jongens "playen". Ik val gelukkig niet op dat soort meisjes en kijk weer naar buiten. Totdat eentje mijn aandacht probeert te trekken.
- "Hey!".... "hey!".... Heeft ze het tegen mij? Dus ik haal mijn oordopjes uit mijn oren.
"Ja?"
- Heb je een Surinaams MULO uniform aan?
"he he.. ja."
- "Cool, naar welke school ga je dan?"
"Ow... gewoon een normale school hoor, maar dit heb ik voor de lol aan."
- "Zo stom, je gaat toch geen uniform aan doen als je dat niet hoeft?"
"Euhm... (welk woord verstond je dernet niet?) Ach ja.."
- "Sukkel..."
"Ach koop toch een komkommer en ga je moeder ermee pesten joh..."
- "Kom niet over me moeder praten...."
En toen ben ik uitgestapt. Wat een uniform niet allemaal kan doen. Ik ben er niet op tegen, maar ik ben er ook niet voor. Voor mij maakt het niks uit. Voor mij is het gewoon kleding.
