Interview: Dez Fafara (DevilDriver)
Om toch nog een beetje de zanger tegemoet gekomen, is besloten om het interview af te nemen in het restaurantgedeelte van de Melkweg. In een zomers briesje geeft hij relaxed een interview aan twee mannen, bewapend met microfoon en camera. Als beide heren het gesprek afronden is het mijn beurt. Met een kladblok en pen in de hand neem ik plaats op een stoel in het Amsterdamse zonnetje. Voordeel is dat het er niet bloedbenauwd is door het windje dat af en toe door de open deuren van het Melkwegrestaurant blaast. Nadeel is dat het geluid van buiten het interview af en toe wel ruw onderbreekt. Een voorbijrazende tram zorgt er snel voor dat enkele woorden van Fafara of van mij wegvallen, wat resulteert in een kort "I'm sorry?".
Het doet Fafara goed om weer in Nederland te zijn. "De mensen hier zijn geweldig. Als je ze eenmaal los hebt kunnen spelen, gooien ze hun handen meteen in de lucht." De vraag of de handen in de lucht gaan, is zinloos om te stellen. Fafara is hier zo goed als zeker van, zeker met de gedachte achter het nieuwe album Pray For Villians, dat vanaf vandaag in de winkel ligt. "We proberen een positieve boodschap over te brengen. Het glas is niet half leeg, maar half vol. Dit geven we wel op een duistere manier, maar vanwege de zeer sterke teksten hopen we dat de boodschap goed over kan komen."
Pray For Villians is de nieuwste plaat van DevilDriver. Dit vierde album is de volgende stap in het ontwikkelingsproces van de band. "De eerste cd was een kwestie van experimenteren en onze smaken bij elkaar gooien. Cd twee was meer een combinatie van die en ook andere stijlen, terwijl de derde een totale omslag was. Het was nu echt peddle to the floor en knallen maar!" Met Pray For Villians, wat is afgeleid van de gelijknamige track op het album die Fafara als eerste heeft geschreven, is het weer een andere richting op gegaan. "Het is brutaler en diverser geworden. De hele band is er ook met hart en ziel voor gegaan en het voelt ook voor ons allen aan als een kindje."
De vele lichaamsversieringen van Fafara vallen al snel in het oog. Naast de blauwe neusring sieren vele tatoeages het lichaam van de gruntende zanger. Natuurlijk rijst dan meteen de vraag wat zijn favoriete inkttekening is. "De 66 onder mijn kin, hier in mijn hals." Hij tilt de kin ietwat omhoog zodat de cijfers in het oog vallen. Zowel de linker- als de rechterkant van de hals zijn bedekt met de nummers met patriottistische trots. "Ze zijn voor mij voornamelijk speciaal omdat er de stars and stripes in zijn verwerkt." 66 staat voor het geboortejaar van de zanger.
Voor dit interview zijn ook enkele vragen uit het FOK!Forum gekomen. De leukste vragen zijn gesteld aan de zanger, waaronder een originele vraag van FOK!ker devl1nsect. Zijn vraag: Is het nou echt waar dat de zanger de eerste keus heeft van de vrouwelijke fans en de drummer uit de ‘restanten’ mag kiezen? Fafare reageert lacherig. "Zoiets hoeven we echt niet te flikken. Ik ben gelukkig getrouwd en voor zover ik weet de drummer ook, dus kiezen zit er voor ons niet in." Ook FOK!ker Norther stuurde een vraag in, namelijk of de zanger bekend is met de Nederlandse cuisine. Wat is nou echt Nederlandse cuisine? Na enkele voorbeelden genoemd te hebben is Fafara er uiteindelijk dan toch over uit. "Pannenkoeken. Ik ben nog niet erg bekend in de keukens hier, maar pannenkoeken vind ik wel lekker!"
