CD: Ingested - The Architect of Extinction
Ingested is een vijfmansband uit Manchester die sinds 2007 behoorlijk naam hebben weten te maken in de scene met hun brute deathcore en death metal. Het was echter alweer vier jaar geleden dat het ietwat tegenvallende album The Surreption werd uitgebracht en zodoende hadden we eerlijk gezegd niet al te hoge verwachtingen toen bekend werd gemaakt dat de groep met een nieuw album bezig was. Voor The Architect of Extinction keert Ingested evenwel weer terug naar haar muzikale roots en dat resulteerde in een album dat zeker niet onderdoet voor het indrukwekkende debuutalbum Surpassing the Boundaries of Human Suffering uit 2009.
My destruction, immense and timeless,
And I am the nemesis of man,
Infinite is my power, this world I devour,
But I am where it all began.
(Uit 'The Heirs to Mankind's Atrocities')
Vanaf de eerste tonen van 'The Divine Right of Kings' knallen de vlijmscherpe gitaarriffs, beukende blastbeats en woeste teksten vol dood en verderf uit de speakers. Muzikaal gezien zit het gezelschap in dezelfde hoek als vakgenoten als Aborted, Pestilence, Suffocation, Cannibal Corpse en Cryptopsy. Met achter de schuiven producer Christian Donaldson, die we ook kennen als de gitarist van laatstgenoemde band, werd een tiental snoeiharde tracks op de gevoelige band vastgelegd, waarbij we regelmatig terug moeten denken aan de betere extreme metal uit de jaren negentig van de vorige eeuw.
Reformation a new disguise.
To rule my congregation.
Devastation, i am despised.
By fickle populations.
Impose my will upon the meek.
Their desperation makes them weak.
I'll hang their corpses with no mourning.
Rot forever as a warning.
(uit 'The Divine Right of Kings')
Ingested
Met The Architect of Extinction zal Ingested vast geen originaliteitsprijzen gaan winnen, maar het is ook zeker geen album geworden dat een liefhebber van extreme death metal meteen af zal willen zetten. Zanger Jay Evans klinkt zo nu en dan als een varken dat nog levend een spit in zijn hol geduwd krijgt, maar beschikt eveneens over een grunt die uit zijn endeldarm lijkt te komen. Meest opvallende tracks zijn wel het bruisende 'The Heirs to Mankind's Atrocities', waarop de groep vocaal wordt bijgestaan door Julian Kersey (Aegaeon), Taylor Wientjes (The Kennedy Veil), James Schuster (Delusional Parasitosis) en Alex Teribble (Slaughter to Prevail), en het instrumentale 'Penance', waar de groep duidelijk laat blijken dat ze tot veel meer in staat zijn dan alleen maar hersenloos raggen. Fans van eigenzinnige bands als Whitechapel, Suicide Silence en de hierboven al genoemde bands mogen dit energieke brok muzikaal geweld eigenlijk niet in hun collectie laten ontbreken.
