Burnout Paradise
Al die audiovisuele pracht en praal is natuurlijk waardeloos als de gameplay om te huilen is en laat de gameplay nu net het sterkste punt van Burnout Paradise zijn. Je kunt in de game 75 auto\\\'s krijgen die je op drie verschillende manieren verzamelt. Ten eerste krijg je een auto bij elk nieuw rijbewijs dat je verdient. Daarnaast krijg je een nieuwe auto als je een Burning Route Event uitspeelt (later meer over de events). Tot slot kun je nieuwe auto\\\'s verdienen met een takedown: om de zoveel tijd verschijnt er een nieuwe auto in Paradise City, als jij die op de een of andere manier kan laten crashen, is hij voor jou.De 75 auto\\\'s zijn verdeeld onder drie types: Stunt, Speed en Agression. Stunt-auto\\\'s vullen hun boost-meter het snelst op door te stunten; sprongen maken, driften, flat spins (sprongen waarbij de auto rond tolt) en barrel-rolls (sprongen waarbij de auto om z\\\'n as draait). Auto\\\'s uit de Speed-categorie vullen hun boost-meter het snelst door tegen het verkeer in te rijden en door ander verkeer te ontwijken. In tegenstelling tot de andere classes kunnen deze auto\\\'s niet op elk moment hun boost gebruiken, maar moet je wachten tot de meter helemaal vol is. Als je echter de boost-meter in één boost leeg maakt, wordt 50% van je boost-meter opnieuw gevuld. Als je tijdens het boosten dan ook nog eens gevaarlijk genoeg hebt gereden, wordt je boost-meter zelfs helemaal gevuld voor een burnout-bonus. Deze burnouts kun je in principe oneindig aan elkaar rijgen, zodat je met de juiste stuurvaardigheden een race met één volle boost kan uitrijden.
De Agression-categorie is voor mensen die niet het asfalt op draaien om zo snel mogelijk over de finishlijn te komen, maar om er voor te zorgen dat de rest gewoon later is. Auto\\\'s uit deze categorie zijn monsters die in een frontale botsing met auto\\\'s uit de andere categorieën altijd als winnaar uit de bus komen. Deze auto\\\'s vullen hun boost-meter het snelst door andere auto\\\'s te laten crashen en door flink de beuk er in te gooien.
Als je hebt besloten in welke auto je de straten van Paradise City onveilig gaat maken kun je de straat op. Je kunt doelloos rondrijden, op zoek naar de vele collectables die de stad rijk is in de vorm van Burnout-billboards, Yellow Fences en Super Jumps. Of je kunt je Powerparking oefenen, dit is parkeren door aan te komen rijden en je auto met behulp van de handrem tussen twee geparkeerde auto\\\'s in stilzetten. Hoe tof deze extra\\\'s ook zijn, je komt er geen steek verder mee in de game, behalve dat je er Paradise Awards mee verdient.
Op vrijwel elk kruispunt vind je een event. In Burnout Paradise zijn er vijf events: Race, Marked Man, Road Rage, Stunt Run en Burning Route. Race spreekt redelijk voor zich: je moet sneller dan de andere racers van punt A naar punt B zien te komen. In Marked Man moet je ook zo snel mogelijk van A naar B scheuren, alleen zijn je tegenstanders er nu niet op uit om eerder dan jou over de streep te rijden, maar om jou te laten crashen. Als je auto total loss is heb je verloren, maar gelukkig kun je onderweg door Auto Repair-drive throughs rijden om je auto weer op te knappen. Een ontzettend leuke game-mode waarbij je kennis van de stad essentieel wordt op de latere levels.
In Road Rage moet je een bepaald aantal Takedowns halen. In dit event blijkt hoe goed Criterion heeft nagedacht over de gevolgen van een open wereld. Op 400 kilometer asfalt is het natuurlijk geen doen om op zoek te gaan naar die ene auto die je nog mist om je Takedown-target te halen. Daarom zwermt de meute altijd om jou heen. Ze richten zich in het beuken ook op elkaar, iets wat in vorige Burnouts wel eens anders was, maar de algemene rijrichting wordt door jou bepaald.
Tijdens een Stunt Run moet je een bepaald aantal punten halen binnen een vooraf bepaalde tijd. Dit doe je door billboards te rammen, te springen, driften, barrel-rolls en flat-spins te maken en tegen het verkeer in te rijden. Eigenlijk door alles te doen wat je normaliter niet met een auto zou moeten doen.
Elke auto heeft een eigen Burning Route. Hierbij moet je zo snel mogelijk van punt A naar B zien te komen en als je dat lukt, krijg je een verbeterde versie van die auto. Zeker voor de verzamelfreaks een toffe game-mode, maar ook als je van snelheidsuitdagingen houdt is dit de mode voor jou.
Een andere snelheidsuitdaging ligt er in het element Road Rules. Elke straat in Burnout Paradise is een uitdaging geworden hiermee. Door Road Rules te activeren kun je proberen of de snelste tijd in die straat neer te zetten of de grootst mogelijke crash. Beide varianten zijn erg leuk om te doen, en vooral doordat de game ook kijkt naar de beste score van je vrienden word je gedreven om die hoogste score te vestigen. En als je dan die hoogste score verslaat, krijgt diegene die je verslagen hebt een bericht in beeld dat zijn Rule voorbij is.
Al die Events zijn niet alleen leuk om te doen omdat ze goed in elkaar steken, maar ook omdat de controls van de game verschrikkelijk goed zijn. Elke auto heeft z\\\'n eigen kenmerken, maar binnen de kortste keren heb je de karakteristieken door en drift je door bochten alsof je jaren ervaring hebt met het vierwielig monster onder je kont. De geweldige besturing komt zeker tot z\\\'n recht doordat er geen framedrops te bespeuren zijn. Zelfs na een tienvoudige Burnout bleef het spel soepel over het scherm rollen.
Als je de offline game een beetje zat bent, kun je heel eenvoudig online komen. Dit verloopt letterlijk naadloos, met een druk op de D-pad zit je online. Je kan ervoor kiezen om met je vrienden te burnen, of een open spel met vreemden te spelen. In de PS3-versie kun je vanuit de game een bericht sturen naar één van je vrienden die niet Burnout Paradise aan het spelen is om hem uit te nodigen.
Eenmaal online kom je in Freeburn terecht. Hierin kun je vrij rond rijden en je medespelers laten crashen. Het leuke is dat als je tegenstander een camera aangesloten heeft, jij een foto van hem krijgt toegestuurd als een soort trofee. Bezitters van de PS3-versie kunnen deze foto\\\'s zelfs exporteren naar het Photo-album van de XMB om ze vervolgens te uploaden naar een website en te pimpen met hun Takedowns.
De host van de online game kan Challenges activeren, deze zijn afhankelijk van het aantal spelers, maar altijd dikke pret. Zo is er een Challenge voor twee spelers om over een openstaande brug heen te springen en in de lucht op elkaar te botsen. Voordat dat eindelijk gelukt is, ben je een half uur verder en op het eerste oog lijkt het suf, maar in de praktijk is het verschrikkelijk leuk om te doen. Voor acht spelers is er bijvoorbeeld een Challenge om 160 sprongen te maken op een brug, waarbij iedereen moet helpen. De chaos die daaruit ontstaat is gewoon tof om te zien én om aan mee te doen.
Behalve Challenges kan de host ook races organiseren, en dit is waar Burnout Paradise een beetje de mist in gaat. De host bepaalt start- en eindpunt, de route daartussen is aan de spelers. Doordat elke speler z\\\'n eigen weg kan zoeken, zijn de spanning en de chaos die de Burnout-games zo kenmerkend maakten ver te zoeken in deze modus. Natuurlijk kunnen er checkpoints worden toegevoegd, maar weinig zullen deze toevoegen aan een race omdat het te omslachtig is.
Wat wel erg jammer is aan de multiplayer van Burnout Paradise is het gemis van een split-screen multiplayer. Dit soort games worden zoveel leuker als je het eenmaal met iemand naast je op de bank speelt. De foto\\\'s die je krijgt van je neergehaalde tegenstanders benaderen dat samen-op-bank-gevoel wel al meer dan andere online games, maar toch ontbreekt nog altijd de gezelligheid van naast elkaar zitten en elkaar in de vangrail proberen te duwen.
