Tomb Raider: Legend
Allereerst het belangrijkste element van het spel, het platformen. Dit was het grootste kritiekpunt op de vorige delen. Levels waren opgebouwd uit blokken en de speler moest als het waren springen tussen deze blokken. Dit luisterde zeer nauw en was erg onnatuurlijk om uit te voeren wat nogal voor wat frustraties bij gamers zorgde.
<\/center>
In Tomb Raider Legend is dit gelukkig opgelost. De levels bestaan niet langer uit vierkante legoblokjes maar vormen een geheel. Wat de besturing betreft hebben de makers duidelijk goed gekeken naar Prince of Persia waardoor Lara nu werkelijk als een droom bestuurt. Klimmen, springen, etc. Het gaat allemaal moeiteloos. Nadeel van de goede besturing is dat, nu elke sprong niet meer drie keer opnieuw hoeft te worden uitgevoerd, de levels nog kleiner aanvoelen.
Nieuw is de toevoeging van interactieve cutscenes. Net als in Resident Evil 4 moeten er tijdens cutscenes op het juiste moment knoppencombinaties worden ingedrukt om een positieve afloop te bewerkstelligen. Dit is erg goed geïmplementeerd in het spel en voegt een mooi actiesausje aan het spel toe aangezien het veelal spectaculaire moves van Lara zijn die de speler in het spel zelf nooit zou kunnen uitvoeren.
<\/center>
Jammer is dat de overige gameplay-elementen die dezelfde aandacht hebben gekregen. De puzzels zijn duidelijk versimpeld en beperken zich meestal tot één ruimte of het gebruik van één voorwerp. Dit in tegenstelling tot de soms mateloos ingewikkelde puzzels uit de vorige delen. Qua moeilijkheidsgraad voelen de puzzels uit Tomb Raider Legend eerder aan als iets uit de oude Resident Evil games. Het resultaat van het oplossen van een puzzel is wel altijd spectaculair. Delen van tempels storten in, watervallen splitsen zich, oude mechanismen treden in werking, etc. Echter, doordat de speler zo weinig moeite hoeft te doen om een puzzel op te lossen voelen deze spectaculaire uitkomsten minder bevredigend aan dan had gekund.
Ook het vechten beschikt over weinig diepgang. Dit is net als in de oude delen erg simpel gehouden. Lara komt tijdens haar speurtocht door levels vijanden tegen, meestal gewapende badguys of roofdieren. Met de linkerschouderknop lock je een vijand, en met de rechterschouderknop schiet je. Door tegen een vijand op te springen maakt Lara een salto achterwaarts en ontstaat er een soort bullettime waarbij je meerdere vijanden in slowmotion kunt afschieten. Het vechten is niet moeilijk, niet echt uitdagend maar op zich wel leuk om te doen. Het breekt het platformen en puzzelen mooi op en het speelt duidelijk (en terecht) een ondergeschikte rol aan de overige gameplay-elementen.
<\/center>
Tenslotte is er een gameplay-element waarbij de makers wel de plank zijn misgeslagen. En dat zijn de gedeeltes waarbij de speler een motor moet besturen en vijanden moet afschieten. Deze gedeeltes uit het spel zijn gewoonweg niet leuk om te doen. De motoren besturen niet fijn wat frustraties kan zorgen en het duurt allemaal veels te lang. Gelukkig komt dit maar twee keer in het spel voor, al duurt de tweede keer meteen een kwartier. Het blijft een raadsel waarom ontwikkelaars het noodzakelijk vinden om van dit soort rij/schiet gedeeltes in hun spel op te nemen.
<\/center>
