Pac-Man World 3

Er zijn echter ook enkele dingen te noemen die wél leuk zijn. Zo kan je met Clyde en Pinky, twee van de vier welbekende spookjes uit het origineel, korte stukjes spelen waarbij je Pac-Man moet helpen verder te komen. Best leuk ter afwisseling, aangezien je hier met behulp van Clydes schokgolven obstakels kunt verwijderen of objecten tot brug kan laten dienen, en met Pinky onzichtbare platformen zichtbaar kan maken met haar speciale kracht. Deze intermezzo’s zijn echter spaarzamer dan de hoeveelheid vitamines in een patatje mét en sneller afgelopen dan een ritje in de Python, dus het gaat wat ver om te zeggen dat deze stukjes de hele game redden. Maar ze bezorgen in ieder geval wat afwisseling, en dat is zeker nodig!
Het tweede onderdeel dat leuk is aan dit spel is de mogelijkheid om de originele Pac-Man te spelen vanuit het basismenu. Het is maar één level, en hij is makkelijk uit te spelen, maar het is eigenlijk alleen een harde schop naar de gamers-werkelijkheid: soms zijn klassiekers niet te overtreffen, en in dit geval niet eens qua graphics, ondanks 25 jaar innovatie.


<\/center>
Tenslotte de muziek: de deuntjes die ter achtergrondmuziek dienen zijn best leuk, en het geluid van het happen van een “pellet” is gekopieerd uit het origineel, wat een nostalgisch gevoel opwekt (althans, in de eerste tien minuten. Daarna vraagt je vriendin je of die herrie uit mag). De achtergrondmuziek gaat ook vrij snel vervelen omdat een level zo’n 30 minuten duurt en de muziek dus voortdurend in de repeat gaat.
Trouwens; wie heeft de lengte van de levels bedacht? Een handheld is gemaakt voor “on the go”, dus waar je even 10 minuten tijd voor hebt, en door het gebrek aan een save-mogelijkheid zul je dus de eerste stukken van een level veel te vaak moeten spelen omdat je halverwege het level op je plaats van bestemming was, aan tafel moest, of je leraar je betrapte tijdens de les.