F.E.A.R.

Dirk (Vagere_Hein)
Ondanks dat de vijanden waar je tegen vecht grotendeels hetzelfde zijn - namelijk gewone soldaten - zal het bevechten je waarschijnlijk langer vermaken dan in andere games. De AI van de vijanden is namelijk van een dergelijk hoog niveau dat ze al een uitdaging vormen ondanks dat ze op zich helemaal zo sterk niet zijn. De vijanden in F.E.A.R. zullen namelijk terugtrekken wanneer de kansen tegen hen keren, ze zullen in groepen aanvallen, dekking zoeken, je flanken en dit allemaal ook nog eens op een behoorlijk realistisch aandoende manier.

<\/center>


De AI is echter niet het enige selling point van de game. Misschien nog wel een beter aspect van de game is de sfeer die hangt in vrijwel alle levels. De sfeer in F.E.A.R. is namelijk buitgenwoon ‘creepy’ te noemen: vanuit je ooghoeken zie je soms schaduwen die er eigenlijk niet horen te zijn, je ziet soms personen verschijnen en even zo snel weer verdwijnen en er gebeuren rare dingen zoals luiken die ineens dicht vliegen of tegeltjes die spontaan van de muur afvallen.

<\/center>

Om die sfeer te maximaliseren gebruikt ontwikkelaar Monolith naast de visuele effecten gedurende de hele game ook de auditieve aspecten op een sublieme manier om spanning te creeëren. Zo is de muziek door de hele game precies op de juiste manier aanwezig. De geluidseffecten zijn echter nog veel beter: je hoort regelmatig giechelen, voetstappen etc. Gecombineerd met de donkere setting en de toepasselijke muziek, zorgt dit ervoor dat de koude rillingen soms over je rug gaan. Het zorgt er ook voor dat je toch vaak achter je kijkt of er echt niks is. Naast de creepy sfeer zorgt het harde geluid van de guns ervoor dat je maximaal in de actie getrokken wordt. Ze klinken dan ook allemaal erg goed; zowel \\\'gewoon\\\' als tijdens het gebruik van de slomo-modus.

<\/center>

Helaas zijn de levels waarin je rondloopt toch een van de weinige minpunten van de game, ook al is het een relatief klein minpunt. Ze lijken namelijk wel erg veel op elkaar. Er zijn vier ‘types’ levels (allemaal horend bij een bepaald deel van de game) en daarbinnen is er eigenlijk te weinig variatie. Tijden lang door dezelfde gangen lopen kan saai worden, maar gelukkig compenseert de goed gedoseerde hoeveelheid actie plus de sfeer dit ruimschoots.

Op het grafische vlak zit het goed met F.E.A.R. De wapenmodellen zijn prachtig, de levels sfeervol verlicht en de vijanden zien er gedetailleerd en realistisch uit. F.E.A.R. laat echter pas echt op het grafische vlak z’n tanden zien wanneer er flink gevochten wordt: overal rookeffecten, rondvliegende stukken cement, explosies, noem het allemaal maar op. Al deze grafische pracht zorgt echter ook voor het grootste nadeel van de game: F.E.A.R. is één van de zwaarste games op de markt en zal zelfs van de zwaarste systemen veel eisen. Verlaag je de instellingen behoorlijk dan doet dit toch wel degelijk af aan de ervaring en de sfeer wordt dan echt een stuk minder (hoewel geenszins slecht).