CD: Natasha Bedingfield - N.B.
Quarterlife crisis
I wanna have your babies
Get serious like crazy
Voor even leek het alsof Bedingfield in een 'quarterlife crisis' terecht was gekomen. Welke zichzelf respecterende singer-songwriter zou dit in vredesnaam durven, laat staan willen, zingen? En toch komt ze er mee weg; omdat ze zichzelf ook niet serieus lijkt te nemen. Dat onderscheidt haar van alle Britneys en Jessica's in deze wereld, die zichzelf veel te serieus nemen, en plaatst haar eerder in het rijtje van Lily Allen en Amy Winehouse. Een muzikaal gezien prettiger gezelschap.
N(ota) B(ene)
Op N.B. koos Bedingfield weer voor een lichte R&B-insteek, zoals Unwritten dit ook al had. Echter, je krijgt na de eerste keer beluisteren de indruk dat je maar één nummer hebt gehoord. Vooral nummers als 'No More What Ifs', 'Tricky Angel' en 'Say It Again' vallen zelfs na meerdere draaibeurten tussen wal en schip. Dieptepunt is toch wel het marcherende openingsnummer 'How Do You Do'. Behalve dat de tekst als grappig valt op te vatten, is het muzikaal gezien een complete misslag. Het zijn nummers die niets bijdragen helaas. Maar Bedingfield is haar magic touch niet helemaal kwijt. Songs als 'Backyard' (wat zo van Air had kunnen zijn), 'Soulmate' en 'Smell The Roses' brengen net dat stukje diepgang die de verder luchtige plaat nodig heeft. Het album is helemaal plat geproduceerd en op één na schreef Bedingfield weer mee met alle songs. Maar zoals met elk tweede album kent dit album meer downs dan ups. Vooral doordat het zo stevig en strak is geproduceerd, uit haar creativiteit zich vooral in haar teksten. Ze zoekt driftig naar haar zielsmaatje ('How Do You Do', 'Soulmate'), al lijkt ze te twijfelen als ze hem gevonden heeft ('Who Knows'), wat weer leidt tot ruzies ('Not Giving Up'). En dit alles gaat gepaard met de nodige portie humor en zelfreflectie, maar serieus op de momenten dat het nodig is.
Op naar de derde
Miss Bedingfield weet zich redelijk goed staande te houden op haar tweede plaat. Het is een evenwichtige popplaat geworden, en door haar geestige en gevatte teksten eentje die niet heel vervelend is om eens goed naar te luisteren. Maar ga niet een muzikaal hoogstandje verwachten van N.B.. Het is en blijft een plaat waarvan de basis pop met een R&B-inslag is. Leuk voor tussendoor, maar ik ben benieuwd wat ze op haar derde album gaat doen. Misschien dat een ander muziekgenre als insteek een goed idee is, want dit pop en R&B-trucje houdt ze vermoedelijk niet zo lang meer vol.
Label: Sony BMG Releasedatum: 2 mei 2007
Waardering:
