CD Review: Controlled Demolition

Joost ([Efink])
The Third Movement is het label waarop deze dubbelcd is uitgebracht. De naam van het label staat voor de 'derde beweging binnen de hardcorescene'. Na het onstaan van de underground-hardcore in het begin van de jaren '90 en de daaropvolgende fase van commerciële hoogtepunten rond '96 wordt de fase die de hardcorescene is ingegaan sinds 2001 de derde beweging genoemd. The Third Movement dook een beetje in het gat dat ID&T achter had gelaten, nadat zij(bijna) geen hardcore meer op vinyl uitbrachten. Minder commercieel, maar met genoeg nieuwe ideeën zijn ze aan de slag gegaan.

Afgelopen jaar heb ik me op MysteryLand een tijdje best vermaakt bij de Third Movement-area, dus ik was best benieuwd naar deze cd.

De eerste cd begint met een nummer van Promo & Catscan, 'Toch Welleuk'. Ik zat even raar te kijken toen ik dit nummer hoorde, want er worden namelijk nogal wat stukjes van Hans Teeuwen gebruikt. Onder andere een sampletje van Hans' befaamde 'KUTHOEREN!' wordt vaak gebruikt. Leuk voor een keer, maar niet echt een werelds hardcore-nummer om de cd mee te beginnen. Het tweede nummer, 'Tommyknocker - Showtime', vond ik al een stuk beter klinken. Helaas ging het bij nummer drie helemaal mis. Neophyte & MC Ruffian zorgden met hun 'Muil Houwe' voor een niveau dat niet hoger is dan het waterpeil in de gemiddelde polder. Een ont-zet-tend triest nummer, waarmee ze de hardcore/gabber-scene in mijn ogen compleet voor lul zetten.
Moederneukers
Ik heb het gehad
STERF!
Met een gezwel aan je kontgat!
Nu vond ik dit al vrij treurig, maar het kan nog erger! Even later hoor je een kerel zeggen: "Jezus wat een kutmuziek. Noem je dit muziek? Hardcore is toch dood?", waarna een andere stem er hard doorheen schreeuwt: "Je moet je muil houwe!". Hierna zegt hij nog het een en ander over z'n Aussie en Maxies die hij heeft weggegooid. Ook dat wordt natuurlijk weer afgesloten met een vriendelijk "Muil houwe". Ik vind dit echt ontzettend kinderachtig en het doet me eerder denken aan Gabber Piet dan aan een serieuze gabber-plaat. Erg jammer, meteen een smet op de cd.

*skip* snel door!

Gelukkig wordt het na het debacle van nummer 3 wel wat beter. Nummers van onder andere Catscan en Endymion & Nosferatu klinken wel aardig, maar vind ik nog steeds niet helemaal super. Ik vind met name de snelheid van de meeste nummers wat tegenvallen. Voor mij hoeft het echt geen terror te zijn, maar veel nummers hebben in het middenstuk een vrij rustig gedeelte (met vocals of een samples uit een film of iets dergelijks) en dat is best irritant.

Wat ik ook vrij matig vind is dat het een mix-cd is, maar toch ook weer niet, zo lijkt het. De nummers lopen wel in elkaar door, maar ieder nummer wordt weer opnieuw opgebouwd en er is dus niet echt sprake van een goede mix waarbij je in één keer kan doorknallen. Bovendien zijn de 'doorloopjes' tussen sommige tracks ook niet echt briljant te noemen. Positieve punten zijn er voor T-Junction met 'Checkmate', Ophidian met 'Mantaray' en Placid K met 'Bass Goes', die wel lekker klinken.

Op naar ceedee twee, die tot mijn (aangename) verrassing wel wat beter is!