FOK!toen: The Doors - The Doors (1967)
Voor de eerste FOK!toen van 2014 gaan we terug naar 1967. Het was namelijk op 4 januari 1967 dat de allereerste elpee van de groep The Doors verscheen.
De vroege jaren
Voor het ontstaan van de groep moeten we terug naar de zomer van 1965. Toetsenist Ray Manzarek speelde in die tijd, samen met zijn broers Rick en Jim, in de groep Rick & the Ravens. Ray was bevriend met drummer John Densmore, die in diezelfde tijd achter de drumkit van The Psychedelic Rangers te vinden was. Vanaf augustus 1965 speelde Densmore ook in de groep van Manzarek, samen met bassiste Patricia Sullivan. De vijf muzikanten namen in september 1965 een demo met 5 liedjes op. Na een aantal bezettingswisselingen bestond de groep uit Ray Manzarek, Robby Krieger, John Densmore en Jim Morrison. Geinspireerd door William Blake's gedicht The Marriage of Heaven and Hell besloot de groep om verder te gaan onder de naam The Doors.
Rond 1966 was de groep regelmatig te zien in de London Fog, een club in Los Angeles. De London Fog was lang niet zo populair als de Whisky a Go Go en moest het daarom vaak met veel minder bezoekers doen. Deze weinige bezoekers waren echter wel de gelukkigen die de vroege optredens van The Doors mee mochten maken, waarbij vaak op het podium aan de liedjes werd gewerkt. Zo speelde de groep al vroege versies van nummers als 'The End', 'When the Music's Over' en 'Light My Fire'. Het duurde niet lang voordat The Doors hun kunsten ook in de Whisky a Go Go mochten vertonen en speelden als voorprogramma van onder meer de Britse formatie Them. Op aanraden van zanger Arthur Lee kwam Jac Holzman, de directeur van Electra Records, bij een tweetal concerten van The Doors kijken en was zwaar onder de indruk van de band. Op 18 augustus 1966 tekende de groep een contract bij het label, wat eveneens het begin was van een jarenlange vruchtzame samenwerking met producer Paul A. Rothchild en technicus Bruce Botnick.
De Taiwanese persing van de eerste elpee van The Doors
De opname van The Doors.
Voor de opnames van The Doors ging de groep van 24 tot 31 augustus 1966 aan de slag in de Sunset Sound Recording Studio. Samen met sessiebassist Larry Knechtel nam de groep in zes dagen 11 liedjes op. Op een viersporenrecorder werden de liedjes op drie sporen opgenomen, een spoor voor drums en basgitaar, een spoor voor de gitaar en orgel en een spoor voor de zangpartijen van Jim Morrison. Het vierde spoor werd vrijgehouden voor eventuele overdubs. Op 'The End' en 'Light My Fire' na werden alle nummers in één take opgenomen. Bij de laatstgenoemde twee liedjes werden twee takes gebruikt om daar weer één geheel van te maken.
Het album
Het leeuwendeel van de tracks op de debuutelpee van The Doors is geschreven door Morrison en Krieger. Daarnaast treffen we ook de Bertolt Brecht compositie 'Alabama Song' aan en een bewerking van Willie Dixons 'Backdoor Man'. Bij de tekst van 'End of the Night' liet de groep zich inspireren door het gedicht Auguries of Innocence van William Blake.
Kant A:
1. Break On Through (To the Other Side) 2:29
2. Soul Kitchen 3:35
3. The Crystal Ship 2:34
4. Twentieth Century Fox 2:33
5. Alabama Song (Whisky Bar) (Bertolt Brecht, Kurt Weill) 3:20
6. Light My Fire 7:06
Kant B:
1. Back Door Man (Willie Dixon) 3:34
2. I Looked at You 2:22
3. End of the Night 2:52
4. Take It as It Comes 2:23
5. The End 11:41
Van de eerste plaat van The Doors bestaan verschillende versies. Zo is er een mono-persing, die alleen op vinyl is uitgebracht en waarop we duidelijk anders afgemixte versies van alle tracks horen. Van deze elpee is in 2010 een her-uitgave uitgebracht door Rhino Records op 180 grams vinyl. Zowel 'Break On Through (To the Other Side)' als 'Light My Fire' verschenen op single en waren beide redelijk succesvol te noemen.
Het zou trouwens tot de 40th Anniversary Edition van de elpee duren voordat we eindelijk 'Light My Fire' in de correcte versie te horen kregen. Op alle voorgaande versies van het album werd het liedje 3,5% te snel afgespeeld. Dit werd trouwens ontdekt door een professor van Oxford die had ontdekt dat opnames van concerten en ook de bladmuziek afweken van de albumversie van het nummer. Alleen op de single had 'Light My Fire' de juiste snelheid.
Uit Het Vrije Volk van 18 mei 1967
De ontvangst
Nadat de elpee op 4 januari 1967 in de Amerikaanse platenwinkels verschenen was vloog het album als warme broodjes over de toonbank. De elpee steeg snel in de album hitlijst en zou op de 2e plaats eindigen. Waar het album in Amerika een dubbele platina status zou behalen deed de plaat in Europa bijster weinig. 'Light My Fire' bleef steken op de 45e plaats in de Britse top 100 en het album zou de Engelse Hitlijsten niet eens halen.
Pas in 1991, toen de film van Oliver Stone over The Doors zou verschijnen, werd ook het eerste album van The Doors opnieuw uitgebracht. 'Light My Fire' zou ditmaal de 7e plaats in de singles top 100 halen en het album zou tot de 43'plaats in de Britse album charts komen.
In Rolling Stone's 500 Greatest Albums of All Time zou de debuut-elpee van The Doors de 42e plaats halen. Een fraaie start voor een band waarvan nog meerdere muzikale pareltjes zouden verschijnen.
