Milaan - San Remo (voorbeschouwing/column)

Voor sommigen is het de rotste koers op een jaar, voor anderen tweehonderdentachtig kilometer genieten en dan vlammen, volgens bepaalden is het een loterij, en er zijn er die zeggen dat de sterkste er altijd wint. Maar voor mij is het vooral "La Primavera"

"La Primavera" wat klinkt dat toch prachtig. Voor de Italologen onder ons betekent het vooral "de lente", voor mij is het méér dan dat. De Primavera dat is Milaan - San Remo. Niet enkel het begin van de lente, nee, het begin van de lenteklassiekers. Met straks nog in haar spoor lyrische wedstrijden als de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik.

Morgen is het dus eindelijk terug zover. Morgen is het Milaan-San Remo. De koers waarin generaties lang alle groten konden winnen. Alfredo Binda, Gino Bartali, Fausto Coppi, Rik Van Steenbergen, Rik van Looy, Roger de Vlaeminck, Francesco Moser, Maurizio Fondriest, Laurent Jalabert, Erik Zabel, Mario Cipollini, … véél groten uit de wielergeschiedenis staan op de erelijst. Zelfs de betreurde Tom Simpson die niet om zijn sportieve prestaties de geschiedenisboeken inging reed in '64 als eerste over de meet.

Voor mij zelf blijft dit toch ook nog vooral de koers waarop Eddy Merckx zijn ultieme stempel drukte. Elke renner in het peloton zal u beamen dat géén koers op aarde zo moeilijk te winnen is als je geen topsprinter bent als Milaan-San Remo, en toch zegevierde de Kannibaal maar liefst zeven keer in deze voorjaarsklassieker. En om het nog glorierijker te maken, geen enkele keer deed hij dat in een pelotonnetje waarvan hij de sprint won zoals bv viervoudig winnaar Erik Zabel. Merckx was de koning van de Poggio. Of misschien nog méér van diens afdaling. Vaak in de geschiedenis werd daar Milaan - San Remo beslist. De laatste die als een gek de afzink indook en de spurtersgroep verschalkte was Paolo Bettini.

Zaterdag is het dus zover, zaterdag opent de Sint-Jozefsklassieker, zoals men hem in Italië zelf noemt, het klassieke wielerseizoen. Ja, de Sint-Jozefsklassieker, vroeger werd de wedstrijd immers altijd op 19 maart gereden, de feestdag van de Heilige Jozef. En jolijke goedheilige man heeft ook zijn behoorlijke invloed gehad op de koers als we de Italianen mogen geloven. Sint-Jozef is immers ook de Patroonheilige van België. Toen in na-oorlogs diep gelovig Italië men vaststelde dat na 1954 de Belgen maar bleven zegevieren in deze klassieker sprak men van de "Vloek van Sint-Jozef". Immers, Tussen 1954 en 1981 ging de zege maar liefst 16 keer naar een Belgische renner. De laatste die profiteerde van de gunsten van Sint-Jozef was Fons de Wolf. Is met Tom Boonen eindelijk een waardige opvolger opgestaan?

Of kroont Alessandro Petacchi zich op de Via Roma opnieuw tot de keizer in een koninklijke spurt? En wat met Oscar Freire? Paolo Bettini? Of de piepjonge Thomas Dekker die zopas de Tirreno won?

Zaterdag krijgen we het antwoord in "La Primavera". Hier zijn alvast nog mijn favorieten:

***** Tom Boonen, Alessandro Petacchi
**** Thor Hushovd, Paolo Bettini, Oscar Freire
*** Alessandro Ballan, Igor Astarloa, Erik Zabel, Angel Vicioso
** Erik Dekker, Davide Rebellin, Leonardo Bertagnolli, Robbie McEwen, Philippe Gilbert
* Mikhail Khalilov, Ricardo Ricco, Paride Grillo, Samuel Sanchez, Filippo Pozzato, Luca Paolini, Heinrich Haussler, Alejandro Valverde, Frank Schleck, Thomas Dekker, Rinaldo Nocentini

Uitzendtijden Milaan-San Remo: