Maxime Lestienne
Maxime Lestienne is een voetballer. Als kleine jongen droomde hij er al van om de winnende te maken en met twee handen de beker omhoog te houden. Dat weet ik, omdat alle kleine jongens er van dromen om de winnende te maken en de beker omhoog te houden. Alleen is Maxime Lestienne er ook daadwerkelijk in geslaagd om prof te worden. Hij heeft talent, daar twijfelt niemand aan.
Op 22-jarige leeftijd verruilde Maxime Lestienne het Belgische Club Brugge voor een nietszeggende club in Qatar. De meeste voetballers verkassen aan het einde van hun carrière pas naar de zandbak om nog even te cashen, maar Lestienne was al op weg om in de vergetelheid te raken nog voor hij onze harten had kunnen veroveren. Maxime was een lastige jongen, en bij Club Brugge wilden ze niets meer met hem te maken hebben.
Gelukkig pikte PSV de buitenspeler op. Lestienne werd naar Eindhoven gehaald om de schoenen van de vertrokken Memphis Depay op te vullen. Grote schoenen. Designerschoenen van een hip merk, maar dat terzijde. Lestienne begon goed en maakte indruk. Tot het noodlot toesloeg. In oktober kwam onverwachts zijn moeder te overlijden. In november stierf zijn vader.
Beide ouders verliezen in amper twee maanden, dat gun je zelfs je ergste vijand niet. Voor heel even vergeef je hem zijn lastige karakter. Voor heel even vergeef je hem zijn keuze voor Qatar. Je vergeeft hem zelfs zijn kapsel, een soort Geert Wilders-coupe met opgeschoren zijkanten. Je vergeeft hem alles en gunt hem de wereld.
Gisteravond. Champions League. PSV speelde thuis tegen Atlético Madrid. Maxime Lestienne is er eindelijk weer bij maar hij begint op de bank. PSV speelt met drie aanvallers. Narsingh wordt gewisseld voor een verdediger. Pereiro krijgt rood. Alleen Jurgen Locadia is nog over. Het staat 0-0. In de 86ste minuut moet ook Locadia het veld verlaten en mag Maxime Lestienne invallen. PSV heeft de bal. Jorrit Hendrix geeft een voorzet. Lestienne loopt weg uit de rug van zijn tegenstander. De bal komt zijn kant op. Hij zoekt positie. Kijkt naar de keeper. Haalt uit… En raakt de bal vol op zijn enkel. Het blijft 0-0. Ongeloof. Frustratie. Omdat voetbal, net zoals het leven, niet altijd eerlijk is.
