Curricolumn vitae
Ik heb goed nieuws: ik ben ontslagen.
"Heb jij nog vakantieplannen?", vraagt mijn werkgever mij een aantal weken geleden. "Ik denk erover om mijn rijbewijs eindelijk eens te gaan halen", antwoord ik. Op het moment van vragen, heeft mijn werkgever zijn vakantieplannen voor mij al met potlood in zijn agenda genoteerd.
Een paar weken geleden ontving ik een brief van het UWV. Mijn werkgever heeft een ontslagvergunning aangevraagd om bedrijfseconomische redenen. Het bedrijf bevindt zich op de rand van een faillissement. Voor mij betekent dat dat er afscheid van mij wordt genomen. Geen gouden handdruk en een opzegtermijn van slechts één maand. Natuurlijk ben ik in verweer gegaan tegen de aanvraag van de ontslagvergunning. Het UWV besloot echter in het voordeel van mijn werkgever. Een baan voor 'onbepaalde tijd' stelt in Nederland niet zo veel meer voor. Eind juli sta ik op straat. Begin juli is mijn laatste werkdag en mag ik gedwongen gaan genieten van mijn vakantiedagen.
Zo'n zes jaar terug maakte ik de beslissing om uit mijn comfortzone te kruipen en een sprong te wagen in het diepe. Ik had een vaste baan en een prima inkomen. Die zegde ik op voor een avontuur bij een internetbedrijf. Ik werd er voor de leeuwen gegooid en bevocht ze met succes. Het gezegde 'je hoef niet te kennen om te kunnen' werd door mij als autodidact telkens weer bevestigd. Zes jaar lang bijna dagelijks de wekker om vijf uur. Om kwart over zes op het perron. Anderhalf uur heen, anderhalf uur terug. Tienduizenden treinkilometers per jaar. Aan deze periode komt nu een einde.
Hoe gek het ook klinkt, mijn werkgever wil wel met mij verder. Hij vraagt nu van mij een voorstel van activiteiten die ik zou kunnen doen met een begroting. Als zzp'er of op basis van een dienstverband van een beperkt aantal uren. Ja. Het is een gekke wereld. Zo ben je ontslagen en zo mag je alsnog je eigen werk gaan doen. 'Vrijheid van ondernemen' noemen ze dat.
Waarom het ontslag dan goed nieuws is? Het ontslag dwingt mij tot het maken van nieuwe keuzes. Ik sta op een kruispunt in mijn leven. Welke richting kies ik? Ga ik alsnog eerst mijn rijbewijs halen? Word ik zzp'er? Vind ik een nieuwe uitdaging in loondienst of volgt er straks een serie columns 'Komt een man bij het UWV'?
De afgelopen periode is er al zo veel veranderd in mijn leven. Dit is gewoon de volgende uitdaging die het universum voor mij in petto heeft. En ik grijp die uitdaging met beide handen aan. Na ruim twintig jaar onafgebroken in loondienst te hebben gewerkt, is het tijd voor nieuwe kansen. Nieuwe keuzes. Keuzes voor mijzelf. Keuzes voor een nieuwe sprong in het diepe. Ik ben er klaar voor.
