Domweg gelukkig aan de zwembadrand
Belsen stuurde via de submit de volgende column in:
Dus dit is nu de zomer, denk ik terwijl ik op een drafje van de auto naar de winkels strompel. De hele dag komt de regen al met bakken uit de lucht. In mijn zoektocht naar droge plaatsen ben ik vandaag al bij mijn favoriete muziekwinkel en Ikea geweest. Nu ben ik bij de volgende halte, de Action. Niet een doel op zich, maar in elk geval wel een plaats waar je je weer een half uurtje bezig kunt houden.
Ik weet nog hoe vroeger de zomervakantie niet voorbij leek te gaan. Wij waren zo'n gezin, dat niet echt op vakantie ging. Wij gingen 'dagjes uit'. We gingen ieder jaar wel een dag naar een dierentuin, naar een of ander vestingstadje of havendorp, en naar een goedbedoeld, maar meestal weinig inspirerend, museum. Meestal gingen we met de goede oude Opel Kadett, altijd handig omdat je dan je stripboeken in de auto kon laten, maar soms ging ons gezin zich te buiten aan een vrijreizenkaart voor de trein, een stuk minder handig omdat je dan de hele dag met je stripboeken rondsjouwde.
De meeste tijd waren we echter te vinden bij het zwembad, waar we, net als driekwart van het dorp, een gezinskaart voor hadden. Vanaf eind mei tot begon september waren we alle momenten die wij thuis waren te vinden bij het zwembad. Vanaf het veilige thuishonk van de badhanddoek keken mijn ouders toe hoe wij kinderen ons vermaakten in het water of langs de badrand. Ons hele sociale leven speelde zich af in dat zwembad. We maakten er vrienden en vijanden, maar het was vooral een ontmoetingsplaats voor recreanten, die de hele vakantie schijnbaar niets beters te doen hadden dan rond te hangen bij een kneuterig dorpszwembad. Het zwembad was ons domein voor die vakantieweken en er leek dan ook geen eind te komen aan die zomers, tot het onvermijdelijke punt dat de leraren de deuren van de school weer open deden.
Na mijn bezoek aan de Action regent het nog steeds pijpenstelen. Daar eindigt dan ook mijn reis. Ik ga terug naar huis, om daar mijn tijd uit te zitten en te zorgen voor het eten. Wat een takkeweer, besluit ik en stap weer in mijn auto. Het zwembad is er overigens niet meer. Niemand zat meer te wachten op een low budget zwembad voor gezinnetjes. Waar het stond, staat nu een subtropisch zwemparadijs, wat ook op omvallen staat, ditmaal door gebrek aan belangstelling. Het zwembad is gewoon door de tijd ingehaald. Net als die eindeloze zomers met prachtig weer.
