De kinderdagverblijven zijn stil
We zijn inmiddels een aantal weken verder sinds bekend werd dat op een kinderdagverblijf in Amsterdam vele kinderen zijn misbruikt door Robert Mikelsons. In de tussentijd kwamen steeds gruwelijker berichten naar buiten. Het aantal slachtoffertjes nam toe en er werd bekendgemaakt dat hij ook op andere kinderdagverblijven werkzaam is geweest. Werkzaam als leider van een groep en werkzaam met zijn verderfelijke bezigheden. Daarnaast werd bekend dat de inmiddels teruggetreden directeur van het kinderdagverblijf waar smeerlap Mikelsons werkzaam is geweest, niet alleen slaap- en afscheidsfeestjes voor kleuters in zijn huis heeft gegeven, maar dat hij ook bij een ander kinderdagverblijf is ontslagen vanwege vermeend misbruik van een kind. Al beweert hijzelf dat hij dit nooit gedaan heeft. Waar rook is, is vuur, luidt het gezegde en het zal niet geheel toevallig zijn dat dit misbruik juist bij één van zijn kinderdagverblijven is gebeurd.
Ook is de echtgenoot van eerdergenoemde 'kinderliefhebber' is gearresteerd, want hij had een hoekje van het bedrijfsnetwerk van Connexxion gereserveerd voor zijn afwijking. Het is niet te geloven dat je zo brutaal bent dat je dat doet en dat het pas zo laat ontdekt werd. In de tussenliggende weken na de bekendmaking zijn er wereldwijd mensen gearresteerd die kinderporno in hun bezit hadden en die mogelijk tot het netwerk van Mikelsons behoorden. Het zijn allemaal vreselijke dingen waarvan ik hoop dat we nu wel de bodem van deze smerige beerput bereikt hebben, al ben ik bang dat dit nog slechts het topje van de ijsberg is. Er lopen nog veel te veel verdorven geesten op deze aarde rond.
Vrijwel ieder normaal denkend mens heeft hier terecht zijn afschuw over uitgesproken. Toch mis ik vanuit één specifieke hoek een duidelijke schuldbekentenis en een duidelijk uitgesproken afstand nemen van dit alles, namelijk uit de hoek van de kinderdagverblijven. Er is inmiddels voldoende tijd verstreken om tot een gezamenlijk standpunt en een gezamenlijke uitspraak te komen. Maar niets, helemaal niets valt er te vernemen. Als er niets wordt gedaan, juist vanuit de hoek waar dit allemaal plaats heeft gevonden, bestaat het risico dat het misbruik maar voortgaat als een etterende wond die meer en meer ontsteekt totdat die niet meer te genezen is.
Denk hierbij aan wat er gebeurd is met het misbruikschandaal binnen de katholieke kerk. Daar werd ook met afschuw over gesproken, maar uiteindelijk is het op de achtergrond geraakt en is er nog niets wezenlijks is veranderd. De paus heeft bij zijn jaarlijkse kerstboodschap, urbi et orbi, een kans laten liggen om de hele wereld in één keer om vergeving te vragen. Natuurlijk zijn er wel van kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders opmerkingen in die richting geweest, maar dit was toch hét toneel bij uitstek geweest om schuld te beleiden en maatregelen ter voorkoming aan te kondigen. Maar hoewel de paus aandacht en oplossingen vroeg voor de smeulende brandhaarden her en der in de wereld, vergat hij het laaiende inferno in hun eigen kruis.
Dit risico bestaat ook voor de kinderdagverblijfbranche. Door niet openlijk de daden van dat sujet Mikelsons te veroordelen, wil dat niet meteen zeggen dat de branche als geheel medeschuldig is, maar als meerdere gevallen bekend gaan worden dan is dit niet meer af te doen als een vreselijk incident. Dan zal dit de standaard worden naar waar de kinderdagverblijven gemeten zullen worden. Nu al wijst onderzoek uit dat er bij meerdere kinderdagverblijven het nodige mis is met het aantal leiders/leidsters ten opzichte van het aantal aanwezige kinderen. Dit kan escaleren en mogelijk ongewenste situaties tot gevolg hebben. Daarom moeten alle kinderdagverblijven, (naschoolse-) kinderopvanginstellingen en crèches dit keihard veroordelen en duidelijk maken hoe ze denken dit soort uitwassen in de toekomst denken te kunnen voorkomen.
