Afstuderen is hel!

Ergens in het tweede jaar van mijn opleiding kwam ik in aanraking met een stel vierdejaars studenten en ik vroeg ze oprecht geïnteresseerd en nieuwsgierig hoe zij het vierde jaar tot nu toe ervaren hadden. Ze konden mij die vraag beantwoorden met de volgende opmerking: ‘Het vierde jaar is hel. Zeg al je vrije tijd maar fijn gedag!’. Nuchter als ik ben reageerde ik er vrij laconiek op. Ik dacht: ‘Stelletje watjes, vierde jaar wordt een makkie. Lekker op mijn sloffen door heel die opleiding heen.’ Helaas, niets is minder waar. Ik dacht mijn geliefde spel Kingdom Hearts II wel even naast al die projecten te kunnen gaan spelen, omdat ik dat toch nuttiger vond dan al die schoolprojecten die blijkbaar voor wat meer werkervaring zouden moeten zorgen voor ons aanstaande arbeiders. Het blijkt echter maar weer dat ik beter niet kan gaan nadenken en maar gewoon een keuze moet gaan maken in één van mijn missies in het leven; Heartless tot de verdoemenis slaan of mijzelf volledig tot slaaf van het afstuderen maken?

De fans van Kingdom Hearts weten natuurlijk allemaal al dat de grootste missie in het spel is om de Disneywerelden van de vijanden genaamd Heartless te ontdoen. Een mooi project dat zeker zo’n 40 uur zal gaan vergen van de voortaan al zo kostbare tijd van een mens, laat staan als je ook nog eens student bent. Maar het is tenminste een project met een doel, iets wat ik niet van alle projecten tijdens mijn opleiding kan zeggen. Is het misschien daarom dat ik veel liever de PS2-controller oppak om samen met Sora, Donald en Goofy avonturen te gaan beleven dan een saai studieboek zonder kleurrijke plaatjes te gaan bestuderen? Dat ik tenminste naar een doel toe werk en niet het idee heb dat ik maar rapportages zit te maken voor een docent die het uiteindelijk toch niet leest?

Ik heb er gewoon een enorme hekel aan om dingen te gaan doen die later niet eens bekeken zullen gaan worden door een beoordelaar. Niets is onzinniger dan A4-vellen vol te gaan zitten typen over allerlei onnuttige zaken en vervolgens te horen dat de docent een lekker openhaardje heeft kunnen stoken met al het papierwerk. Fijn dat de docent er lekker behaaglijk bij heeft gezeten met zijn fles whiskey, maar daar doe ik het niet voor. Ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben, ik wil een missie voor ogen hebben, een doel om naar toe te werken en ik wil een project af kunnen sluiten met een goed gevoel. Een gevoel als in: ‘Kijk, dat heb ik nou goed gedaan!’.
Al deze dingen kan ik dan tenminste wel terug vinden in mijn games. Neem nu dus als voorbeeld Kingdom Hearts II. Daar heb ik het gevoel dat ik een missie heb, ik heb een doel om naar toe te werken en als ik het gehele spel afgesloten heb en de Disneyfiguurtjes hopelijk weer rustig kunnen gaan slapen, dan heb ik inderdaad het gevoel dat ik iets goeds gedaan heb. Er is een gevoel van afsluiting, je hebt al dat werk niet voor niets gedaan. Niemand zal al jouw harde werken op een brandstapel gooien o.i.d. Tenzij natuurlijk jouw lieve zus(je) of broer(tje) jouw savegame wist, maar dat terzijde.

Echter, ik ben me er wel van bewust dat Kingdom Hearts II mij geen toekomst zal gaan leveren. Het afstuderen is wèl belangrijk voor mijn toekomst en dus ben ik nu tot het besluit gekomen om een slaaf van het studieleven te worden. Ik merk nu dat ik dit jaar niet op mijn sloffen kan gaan afsluiten en dus moet ik Sora, Donald en Goofy maar mijn excuses aan gaan bieden betreffende deze radicale keuze om de kleurrijke helden in de steek te laten. Waar ik vroeger nog de verzonnen hond of kat de schuld kon geven van opgegeten huiswerk, moet ik nu toch echt aan de slag gaan met mijn studie. Ik denk namelijk niet dat mijn huidige docenten gaan geloven dat het van levensbelang was dat ik Sora zou helpen in zijn missie om de Heartless te verslaan. Waarschijnlijk kan ik dan meteen van school vertrekken, zonder papiertje...