Kratje, vat je?

Far Cry. Resident Evil. Doom. Half Life 2, Battlefield 2. Command & Conquer, Worms, Vice City en Medal of Honor. Wat hebben deze games met elkaar gemeen? Dat het games zijn? Nee dat niet alleen. Ze zijn leuk? Nee, dat bedoelde ik ook niet. Ze zijn allemaal op PC te spelen? Ook waar, maar dat bedoel ook niet. Nee, al deze games hebben vaten. Grote, helder gekleurde, exploderende vaten. En over het algemeen staat er een horde bad guys NET naast deze vaten. Waarom in godsnaam weet ik nog steeds niet, maar het zij zo.

Eens in de zoveel tijd komt er weer eens iemand met een goed en leuk idee. Als het een leuk idee is dan wordt dit schaamteloos overgenomen in andere games. Beter goed gejat dan slecht bedacht niet waar? Is het een HEEL leuk idee, dan vind je dit nog jaren terug in allerlei spellen. Dit onder het mom van "never change a winning formula". Zo ook met de exploderende vaten. Al jarenlang niet meer weg te denken, en steevast aanwezig in elke FPS. Op zich verder ook niet erg, maar wel erg typisch dat je als beetje FPS zijnde er niet meer bij hoort als je ze niet hebt. En uiteraard ook vaak misbruikt in spellen die niet echt bulken van de originaliteit.

Dat vaten (en kratten e.d. trouwens) wel ERG vaak gebruikt worden in met name FPS'en is al meer mensen opgevallen. Sommigen hebben er complete theoriën achter bedacht. Een zo'n theorie is de "Start to Crate" theorie. Dit houdt in dat de tijd gemeten wordt vanaf het begin van een spel tot wanneer je de eerste krat of het eerste vat ziet. Deze tijd, de "StC" tijd, zou dan aangeven hoe goed of slecht een spel is. Hoe korter de tijd, hoe kutter het spel. Op zich hebben ze daarmee een punt, maar kloppen doet het niet echt vind ik. Doom heeft bijvoorbeeld een StC tijd van 0 (je begint met je neus voor een paar vaten), en dat was zeker toendertijd echt geen slecht spel.

Een ander voorbeeld van een erg cliché modeverschijnsel, echter wel uit lang vervlogen tijden, is de industrial zone. Dit was ooit populair in de tijd van de 2d spellen. Je kon bijna geen platformspel meer spelen of geen fatsoenlijk potje meer knokken zonder door allerlei vage machines in een nog vagere fabriek te lopen. Uiteraard allerlei steekvlammen ontwijkend. Trauma's heb ik overgehouden van onder andere Moonwalker, Streets of Rage en Sonic. Gelukkig is deze rage inmiddels een beetje voorbij. Misschien heeft dat te maken met het feit dat de tijden van de 2D platformers en vechtspellen behoorlijk voorbij zijn.

De laatste nieuwe mode lijkt het gebruik van Physics te zijn. Opeens MOET alles stuiteren, bewegen en op elkaar reageren. Op zich wel leuk, maar je kan op je klompen aanvoelen dat we weer tig baggerspellen voor onze kiezen gaan krijgen die door gebrek aan design en originaliteit terugvallen op wat er op het moment in de mode is. En je kan al raden wat dat dan wordt... Juist, een FPS in een industrial zone vol met exploderende vaten, die ook nog eens "realistische" physics hebben! Originaliteit, wat is dat? Kom maar op met die game!