Ergens in het verleden plopte er eens een kind uit zijn moeder. Het kind schreeuwde het even uit, waarna hij lieflijk vertroeteld werd door diezelfde moeder, vader en andere gezinsleden en hij zodoende even zijn muil hield. Lang duurde het niet, want verwend als hij was, kreeg hij al gauw genoeg van al die aandacht. Vader, moeder en zusje weggehuild, voelde hij zich al gauw beter, doch enigszins verlaten. Dus, mondje weer open, en weer eens brullen. Tot hij van zijn gymleraar te horen kreeg dat hij wel aardig kon volleyballen. Het kind schafte solide zaalsportschoenen en kniebeschermers aan en begon aan een roemrijke carrière als middenman. Toen het jong plotsklaps met een ernstige knieblessure het volleyballeven achter zich moest laten, vroeg hij zich af wat hij dan met zijn leven moest gaan doen. Een toevlucht werd gezocht naar muziek beluisteren, onzinnige verhalen schrijven en computeren. Dat laatste doet hij nog steeds, het eerste ook, en het andere ook. Klaarblijkelijk. Waar zijn computerverslaving hem eerst een enorme kunde in computerspelletjes verschafte, bracht het hem later het internet op, en na verloop van tijd op het beruchte FOK!. Het forum werd al snel gevonden, alwaar vele mensen klaar stonden hem welkom te heten en hem als een ware god te behandelen. Liefdesbrieven, lofuitingen en slipjes werden hem toegeworpen terwijl hij zijn loopbaan uitbreidde met een baan als spellchecker op FOK!sport.
Wie het jong was? André.
Als je nou de laatste twee zinnen neemt en alles daarvoor weghaalt en er iets héél leuks voor verzint, dan heb je míjn levensverhaal.
Hij heeft sinds 2 februari 2010 voor FOK! 244 nieuwsberichten geschreven.
