Fuck iedereen, amen
Deprimerend als de pleuris, dat is Charlie Kaufmans film Synecdoche, New York. Omdat hij nu veel lof krijgt voor Anamolisa, kwam ik deze zwartgallige rolprent uit 2008 tegen. Maar toch was het een genot om te zien, onder meer door de hoofdrol van de altijd briljante (helaas overleden) Philip Seymour Hoffman.
De scenarist van Being John Malkovich en Eternal Sunshine of the Spotless Mind werd oorspronkelijk benaderd om een horrorfilm te maken. In plaats van voor clichés te gaan besloot Kaufman een film te maken over wat hem zelf bang maakt: de zinloosheid van het leven en de nutteloosheid van het proberen er toch iets van te maken. Een gewaagd idee dat vele miljoenen kostte en jammer genoeg slechts een habbekrats opbracht.
De hopeloze thematiek wordt goed geïllustreerd door een 'gebed' van een priester nadat iemand het loodje heeft gelegd. Maar aan het eind geeft de filmmaker toch een sprankje hoop met een prachtige jazzballad. Hieronder zie en hoor je allebei. 
